hymn Norwegii / a propos 17.05 / - Norwegia

Pomimo, że Norge ma być moim nowym domem, przyznaję, nie znałam do tej pory hymnu tego kraju. Kiedy już dotarłam do nagrania - trafiłam na wersję, od której po prostu nie mogę się oderwać...

Powiem, że czułam się wczoraj bardzo dziwnie idąc z synem w pochodzie 17-sto majowym. Czułam się obca, inna. Kocham Norwegię, to już mój dom, ale dziwnie czułam się, gdy mały trzymał norweską, nie polską flagę. Momentami i ja ją niosłam. Okrzyki "Hip, hip, hurra, Norge er bra", "Norge er best". Mały śpiewał hymn Norweski, a mnie się łezka zakręciła, że to nie polski... Nawet nie zna polskiego. Trzymałam kartkę ze słowami norweskiego hymnu i nie mógł mi przez gardło przejść. Nie tęsknię za Polską, ale dziwnie mi wczoraj było, bo gdzieś poczułam, że cokolwiek bym robiła, moje dzieci nie będą czuły się już Polakami. Chciałabym być tak dumna ze swojego kraju, jak Norwedzy ze swojego. Przez ciążę jestem na pewno przewrażliwiona, ale tak się jakoś chciałam z wami tym podzielić.

Opowiem Ci Gammo Moja Droga w ten sposób: puściłam to wykonanie hymnu u mnie w pracy oraz dzieciom. Właściwie reakcja była podobna, hymn ogromnie się podobał jako pieśń. Kiedy dodałam do tego opis uroczystości na 17.05 to nadeszła taka refleksja, że w Polsce chyba nie ma takiego dnia, w którym Polacy tak bardzo cieszyliby się i byli autentycznie dumni i szczęśliwi.

Polskością potomka się nie przejmuj, to przecież nie do końca ważne w jakim kraju mieszkasz. Ważne, żebyś kultywowała w domu swoją narodowość, przy jednoczesnym szacunku do kultury i historii Norwegii, z którą wiążesz swoje obecne życie. Polacy mieszkają poza granicami Polski czasem po dziesiąt lat a mimo to mówią czystą polszczyzną i nie zaniedbują pamięci o kraju, w którym się urodzili...

gama28 napisał:
Powiem, że czułam się wczoraj bardzo dziwnie idąc z synem w pochodzie 17-sto majowym. Czułam się obca, inna. Kocham Norwegię, to już mój dom, ale dziwnie czułam się, gdy mały trzymał norweską, nie polską flagę. Momentami i ja ją niosłam. Okrzyki "Hip, hip, hurra, Norge er bra", "Norge er best". Mały śpiewał hymn Norweski, a mnie się łezka zakręciła, że to nie polski... Nawet nie zna polskiego. Trzymałam kartkę ze słowami norweskiego hymnu i nie mógł mi przez gardło przejść. Nie tęsknię za Polską, ale dziwnie mi wczoraj było, bo gdzieś poczułam, że cokolwiek bym robiła, moje dzieci nie będą czuły się już Polakami. Chciałabym być tak dumna ze swojego kraju, jak Norwedzy ze swojego. Przez ciążę jestem na pewno przewrażliwiona, ale tak się jakoś chciałam z wami tym podzielić.

No coz, wyzbywanie sie korzeni i tozsamosci czasami uwiera. Gama28, a dlaczego nie nauczylas syna jezyka polskiego ?
Jak ma sie czuc zwiazany z Polska, kiedy nawet nie zna tego jezyka ? Sami decydujemy kim jestesmy i czego nauczymy swoje dzieci.

Fiona66 mały nie zna hymnu polskiego, a nie języka. Językiem posługuje się świetnie, codziennie czytamy po polsku. Do tej pory po prostu nie przyszło mi do głowy, żeby nauczyć go hymnu, chociaż już mu kiedyś puszczałam. Dopiero wczoraj do mnie dotarło, że zna norweski, a polskiego nie. Mały ma prawie 7 lat, nic straconego oczywiście. Takie tylko miałam wczoraj uczucie, że zawsze będę TU tylko gościem, że może ja będę czuła, że to mój dom, ale dużo czasu minie, zanim reszta popatrzy na mnie jak na "swojego", czy równego.

Nie wiem poza tym, gdzie wyczytałaś, że próbuję się wyzbyć swojej tożsamości.

gama28 napisał:
Nie wiem poza tym, gdzie wyczytałaś, że próbuję się wyzbyć swojej tożsamości.

Byc moze nie jasno o tym napisalas, ze nie zna nawet polskiego(mialas na mysli hymn,a latwo bylo wywnioskowac, ze jezyka), dlatego to nieporozumienie.

Podobno nie powinno się powtarzać tych samych słów w każdym zdaniu, hymn jest w temacie i w zdaniu przed, wypowiedź też tyczyła się hymnu. Nie ważne, bo nie jest moim zamiarem wywołanie sprzeczki, raczej wyjaśnienie.
To co chciałam przekazać, powinno brzmieć mniej więcej tak, że wczoraj miałam serce rozdarte i nie umiałam pogodzić wielu sprzecznych uczuć, a miało to związek z moim dzieckiem, które pierwszy raz tak aktywnie uczestniczyło w obchodach 17 maja.

,

ja z natury jestem strasznie wrażliwa i jestem przekonana, że za rok jak sama będę patrzeć na te tłumy ludzi to będę ryczeć ze wzruszenia. Z drugiej strony wybieram Norwegię z jakiegoś konkretnego powodu na miejsce mojego życia, więc muszę być przygotowana także na to, że od teraz w moich myślach, życiu codziennym, i każdej innej sprawie będą brały udział dwa kraje, choćby przez wzgląd na resztę rodziny, która zostaje w Polsce.


A Ty jako kobieta w odmiennym stanie masz Gama PEŁNE prawo do odczuwania wszystkiego mocniej

u gamy to co zwykle
jak by mierzyć poziom emocji w skali 1 do 10 to gama ma 11
od dzisiaj będę to nazywał ......syndrom gama