Koniec sprzedawania kota w worku. Ukrycie wad w mieszkaniu nie przyjdzie właścicielom łatwo

Nowelizacja ma ukrócić sytuacje, w których właściciel mieszkania czy domu – zasłaniając się zapisem w umowie, że nabywca „bierze to, co widzi” – sprzedaje nieruchomość z wadami lub nawet… niewysprzątane. Każdego roku bowiem w kraju fiordów odnotowuje się tysiące przypadków bojów toczonych na drodze sądowej między stronami niezadowolonymi z transakcji. Niektóre z nich kończą się rachunkami opiewającymi na setki tysięcy koron.

Wśród celów, do których będzie dążyło Ministerstwo Sprawiedliwości, znalazło się wprowadzenie obowiązku wyliczenia przez właścicieli wszelkich mankamentów, jakie posiada mieszkanie, żeby wiedział o nich zawczasu potencjalny nabywca. Władze zastrzegają jednocześnie, że nie będą stać tylko po stronie kupujących.

W propozycji zmian w ustawie uwzględnią bowiem również zapis o „granicy szczegółów”. Ona z kolei, w zależności od np. wieku czy stanu wizualnego domu, ma powstrzymać nabywców przed przesadnym doszukiwaniem się usterek, ponieważ każdy musi się liczyć z tym, że nieruchomość z rynku wtórnego nie będzie idealna.

Skąd pomysł ministerstwa? Rokrocznie w Norwegii głównie nabywcy nieruchomości po zakupie mieszkania czy domu domagają się rekompensaty z tytułu pojawienia się wady zatajonej przez właściciela czy obniżki ceny w związku z mankamentem, którego nie zauważyli przy wstępnych oględzinach. Często tego typu konflikty kończą się w sądzie i oznaczają dodatkowe koszty za procesy i usługi prawników.

Wplatając w umowę stwierdzenie, że kupujący decyduje się na mieszkanie w jego faktycznym stanie, sprzedawcy często próbują uniknąć konsekwencji odkrycia przez nowego właściciela niewidocznych na pierwszy rzut oka „detali” w postaci chociażby przeciekającego dachu lub łazienki pozbawionej hydroizolacji.

Nieuczciwość wobec kontrahenta czy bagatelizowanie fundamentalnych kwestii, jak czystość domu, może słono kosztować. Na początku czerwca przekonał się o tym właściciel, który po sprzedaży mieszkania z zaniedbanymi podłogami stał się lżejszy o prawie 350 tysięcy koron. Szczęśliwym nabywcom posiadłości w regionie Vest-Telemark zrzedły miny, kiedy odkryli, że w świeżo odebranej posiadłości stąpają po zszarzałej, lepkiej powierzchni. Parze udało się dogadać ze sprzedawcą na rekompensatę w wysokości 9 tys. koron, jednak nie był to koniec perypetii obu stron.

Jak się okazało, podłogi nie były brudne, tylko umyte w niewłaściwy sposób i zniszczone. Poprzedni właściciel przed oddaniem domu wyszorował je bowiem przy użyciu czystego mydła i… nawet ich nie spłukał. Ocena fachowców wskazywała na jedno: parkiety trzeba było wymienić, więc nabywcy postanowili dochodzić swoich racji w sądzie.

Ostatecznie sprzedawca usłyszał nakaz pokrycia kosztów wymiany podłóg, a ten rachunek w połączeniu z opłatą za usługi adwokatów i sam proces sądowy wyniósł w sumie ponad 348 tysięcy koron.