Nie głosują, ale podporządkowują się prawu. Norwegowie przed Eurowyborami 2024

Eurowybory odbędą się w dniach od 6 do 9 czerwca. Polacy wybiorą przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w niedzielę, 9 czerwca. W najważniejszym organie ustawodawczym UE Polskę reprezentują 52 osoby. Na większą grupę mogą liczyć jedynie Niemcy, Francuzi, Włosi oraz Hiszpanie.

Europarlament jest jedną z głównych instytucji unijnych. W zależności od poruszanej kwestii europarlamentarzyści:

1. w komisjach sporządzają sprawozdanie na temat projektu „tekstu aktu prawnego” przedstawionego przez Komisję Europejską, która jako jedyny organ unijny posiada inicjatywę legislacyjną,
2. wyrażają swoje stanowisko w trakcie głosowań w Parlamencie Europejskim; proces może być wielokrotny lub jednorazowy, w zależności od procedowanych przepisów i konieczności uzyskania konsensusu z Radą UE,
3. współdecydują z Radą UE o prawie przyjmowanym na terenie całej UE,
4. opiniują kwestie zaproponowane przez inne organy unijne.

Poza Unią Europejską pozostaje Norwegia. Kraj fiordów współpracuje ze Wspólnotą oraz jej poszczególnymi członkami na mocy Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym. EOG to strefa wolnego handlu i wspólny rynek, który obejmuje państwa Unii Europejskiej oraz Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (Norwegię, Liechtenstein i Islandię). Porozumienie w sprawie podpisano 2 maja 1992 roku. Weszło w życie 1 stycznia 1994 roku. Od 6 grudnia 2005 roku do EOG należy Polska. Korzysta m.in. z mechanizmów finansowych strefy – Funduszy EOG oraz Funduszy Norweskich.

Poprzez silną integrację z instytucjami unijnymi i państwami UE, Norwegia (a także Islandia) zobowiązane są do stosowania części prawodawstwa Wspólnoty. Do grupy aktów prawnych zaliczają się:

1. Przepisy EOG warunkujące europejski rynek wewnętrzny,
2. Przepisy tzw. Filaru I Unii Europejskiej (dawne przepisy Wspólnoty Europejskiej), w tym przede wszystkim regulacje związane ze wspólnym rynkiem, rolnictwem, a także unią walutową, rozwojem regionów i polityką strukturalną,
3. Przepisy strefy Schengen w zakresie przekraczania granic i azylu.

Coraz więcej polityków na fiordami zwraca uwagę, że obecny system działa na niekorzyść Norwegii. Uważają, że brak członkostawa w UE przy jednoczesnej konieczności wprowadzania aktów prawnych  Wspólnoty ogranicza możliwości negocjacyjne kraju fiordów. Apelują o szybką akcesję oraz wpływanie na proces stanowienia prawa na kontynencie.