#PolakPotrafi: Wygrywa międzynarodowe konkursy fotograficzne. „Norwegia mnie urzekła, żyje się tu lepiej”

– Jestem zaskoczony wygraną – przyznaje skromnie Dariusz Bruhnke, który w międzynarodowym etapie konkursu fotograficznego Eisa Maestro 2018 zajął drugie miejsce. Gala wręczenia nagród odbyła się 31 sierpnia w Berlinie. – Dopiero wtedy zdałem sobie sprawę, na jak wysokim poziomie jest ten konkurs. Jestem z siebie dumny – dodaje Darek. Nagrodą, oprócz srebrnej statuetki, było 1000 euro i publikacja konkursowych zdjęć w 15 magazynach fotograficznych.

Wygrana Eisa Maestro 2018 nie jest pierwszym sukcesem Darka. W 2017 jego fotografia została zdjęciem roku w międzynarodowym konkursie rosyjskiego portalu fotograficznego 35foto.ru, gdzie poziom reprezentowany przez fotografów jest naprawdę wysoki. Z kolei w 2016 został fotografem roku NRK. Oprócz tego Polak co jakiś czas publikuje swoje prace w magazynach fotograficznych. Co roku organizuje także wartszaty fotograficzne.

Dariusz pochodzi z Pomorza. Do Norwegii wyemigrował dziesięć lat temu. – Myślałem, jak każdy na początku, że przyjadę tutaj i poprawię swój status finansowy, poszukam stabilizacji, założę rodzinę. I tak też się stało – mówi.

Razem z żoną i dziećmi mieszka w Selbu, w regionie Sør-Trøndelag. Na co dzień pracuje w piekarni, jest też kucharzem. Od około roku wykonuje fotografie portretowe, a także sesje w studiu fotograficznym. Należy do grupy Norsk Selskap For Fotografi (Norweskie Stowarzyszenie Fotografii). Fotografia to jego hobby, traktuje ją jako zajęcie dodatkowe. – Obawiam się, że gdybym zacząłbym żyć tylko z fotografii, przestałaby być moją pasją. Boję się, że nie miałbym czasu na plenery. A  ja chciałbym połączyć pasję z wykonywanym zawodem. 

Bo czas to chyba jedyna rzecz, której brakuje Darkowi. Pasja zajmuje dużą część jego życia. Choć każdy dzień ma perfekcyjnie zorganizowany. W końcu, poza fotografią, ma też rodzinę i pracę. Bliscy już przywykli, że czasem znika na kilka dni, by w plenerze robić zdjęcia. Bardzo go wspierają. Zrozumienie dla pasji przyszło jednak z czasem. Żona Darka na początku podchodziła do fotografii trochę sceptycznie, martwiła się o męża, zwłaszcza kiedy wyjeżdżał robić zdjęcia w kilkunastostopniowym mrozie, nie było go w domu na noc, a nad ranem wracał całkowicie zmarznięty. – Bardzo mnie to podbudowało, że mam wsparcie u najbliższych. To dla mnie ważne, że moja pasja to nie jestem tylko ja, tylko także moi bliscy. Potrafią być bardzo wyrozumiali – przyznaje Darek.

Poniżej: "Zorza nad domkiem"– ulubione zdjęcie Darka.

Polaka w Norwegii zafascynowały krajobrazy. Postanowił kupić sobie pierwszy aparat i zaczął robić zdjęcia. – Wiadomo, że każdy fotograf robi mnóstwo zdjęć – nawet 200 dziennie –dosłownie wszystkiego, ale z czasem narodzi się jego styl – opowiada.  

Dariusz fotografuje naturę. Cieszy się, że w Norwegii jest ona na wyciągnięcie ręki, że do parków narodowych może wejść, kiedy chce. – Jadę z rodziną na weekend, zostawiam samochód, idziemy w góry, odpoczywamy pod namiotem przez dwa, trzy dni. To mnie najbardziej fascynuje w tej Norwegii. W Polsce nie ma takiej swobody, jest za to wiele przepisów, które zabraniają wejścia na dany teren. To mnie trochę ogranicza. Choć Polska ma piękne krajobrazy i bardzo lubię przyjeżdżać tu na sesje fotograficzne – opowiada.

Jednak Norwegia to nie tylko piękne zdjęcia i zapierające dech w piersiach widoki. Były też trudne chwile. W pewnym momencie Darek z żoną byli o krok od powrotu do Polski. Pracowali w tej samej firmie, która ogłosiła upadłość. Z dnia na dzień stracili pracę. Przez trzy miesiące nie mieli jakiegokolwiek dochodu. – Żyliśmy z oszczędności, a planowaliśmy akurat w tym czasie kupić dom. Okazało się, że bank nie przyznał nam kredytu przez to, że straciliśmy pracę. Mieliśmy wszystkiego dość, dosyć tej biurokracji. Byliśmy zestresowani, nie otrzymaliśmy z NAV-u żadnej pomocy przez te trzy miesiące. Walczyliśmy o jakiś dodatkowy zarobek – wspomina Darek.  

Zostali jednak w Norwegii. Stanęli na nogi, przetrwali kryzys. Darek odnalazł swoją pasję. – Trzeba upaść na dno, żeby zrozumieć pewne rzeczy – tylko wtedy można spojrzeć na sytuację z innego punktu widzenia. Nie można kurczowo trzymać się myśli, że teraz jest źle, bo za chwilę wszystko może się ułożyć – przyznaje. Sam zna kilka rodzin, które wróciły do Polski. Jednak on swoje miejsce odnalazł właśnie w Norwegii. – Tu żyje się lepiej niż w Polsce. Nie ukrywajmy tego. Mimo że jest coraz więcej bramek na drogach, coraz wyższe opłaty za paliwo [śmiech – przyp. red.]. Żyje się spokojniej. To mnie tu trzyma – mówi szczerze.

W środowisku fotografów jego nazwisko jest już dobrze znane. Norwegowie widzą i doceniają pasję Darka. Rodacy w większości także, choć zdarzają się zazdrośnicy. – Tu tkwi różnica – Norweg, jeżeli widzi, że coś robisz coś z pasją, nawet jak popełnisz błąd, i tak to doceni. Oni są już w ten sposób wychowani. A niektórzy Polacy mieszkający w Norwegii potrafią tego zazdrościć. To moje odczucie. Każdy emigrant ma inne zdanie na temat Norwegów – opowiada Darek. On ma szczęście do ludzi. Koledzy z pracy kibicują jego pasji, a jeden z norweskich znajomych, który prowadzi sklep fotograficzny, ufundował nawet Darkowi połowę wydruków obrazów na wystawę.  

On zaś chętnie fotografuje lokalne wydarzenia, zwłaszcza te polonijne. Często przygotowuje reportaż zdjęciowy z imprez, które w Trondheim organizuje Towarzystwo Dzieciate. Poza tym rodzina i znajomi bardzo często proszą go, by został fotografem na rodzinnych uroczystościach. – Bez aparatu się nie ruszam. Czasem zdarza się, że zapomnę aparatu, a coś akurat się wydarzy. To bardzo miło, że rodzina i znajomi postrzegają mnie jako fotografa.

Jak Darek widzi siebie za pięć lat? Ma zamiar rozwijać się jako fotograf. W planach są też większe projekty. – Chciałbym wyjechać na Svalbard, by tam fotografować niedźwiedzie, przygotować o nich reportaż, jednak jest to o tyle ryzykowne, że muszę posiadać  pozwolenie na broń [śmiech – przyp. red.]. To ciekawy temat – pokazanie efektów ocieplenia klimatu, topniejących lodowców – opowiada.  

Darek w planach ma też drugi projekt – Człowiek Sto – sto ulicznych portretów przypadkowych ludzi. Z tych portretów chciałby wybrać najlepszą dziesiątkę, którą pokazałby na wystawie w Polsce i w Norwegii. – Zależy mi na tym, żeby ludzie mnie zapamiętali – podsumowuje.


Masz ciekawą pasję? Organizujesz coś wartego uwagi? Z powodzeniem prowadzisz swój biznes w Norwegii i chcesz o tym opowiedzieć? Napisz do nas na redakcja@mojanorwegia.pl!