Chcą straumatyzować Buką kolejne pokolenie: Norwegowie tworzą grę opartą na Muminkach

„Cały świat śpi snem zimowym – pomyślał sobie Muminek. – Tylko ja się obudziłem i nie mogę zasnąć. Tylko ja będę wędrował i wędrował przez wszystkie dni i tygodnie, aż i ze mnie zrobi się zaspa śnieżna, o której nikt nie będzie wiedział. Las otworzył się przed nim i w dole Muminek zobaczył przed sobą nową dolinę. Po drugiej jej stronie ciągnęły się Góry Samotne. Wędrowały fala za falą na południe i nigdy jeszcze nie wyglądały tak samotnie. Dopiero teraz Muminek zaczął marznąć na dobre. Wieczorny mrok wypełzał z przepaści i z wolna wspinał się na zamarznięte grzbiety gór, gdzie śnieg błyszczał na czarnych skałach jak obnażone zęby, gdzie panowała biel i czerń, i pustka, jak okiem sięgnąć”.