„Chciałam być super Polką.” Portret Polki-emigrantki - Norwegia

W tym temacie znajdują się komentarze do artykułu „Chciałam być super Polką.” Portret Polki-emigrantki

Marto, nawet sie nie staraj byc Norwezka. Nikt w to nie uwierzy... jestes zbyt piekna. Jak to Polka....

Nie jest to moja opinia ale rowniez mam takie samo zdanie,cytuje Norwegia zawsze bedzie państwem ludzi mało inteligentnych,zarządzanym przez garstkę mających łeb na karku.Zgadzam sie z tą opinią w 100 procentach.Niestety brak wychowania i kultury panujący wśród ludzi ktorzy nie tak dawno żyli w biedzie.Tak to jest jak nagle z biednego wyrasta panisko z kasą.

"Brat ma ojca Norwega, czyli z krwi jest pół Norwegiem, pół Polakiem, zaś moim biologicznym ojcem jest Polak, ale nie mam z nim kontaktu. Wychowywał mnie ojczym Norweg i to jego uważam za mojego ojca. Nie jest on jednak ojcem mojego brata."
Typowy zyciorys Polek wydajacych sie "z milosci" za Norwegow.. Wujkow i szwagrow mozna znalezc wszedzie.

.."Typowy zyciorys Polek wydajacych sie "z milosci" za Norwegow"...oraz .."Marto, nawet sie nie staraj byc Norwezka. Nikt w to nie uwierzy... jestes zbyt piekna. Jak to Polka...." te stwierdzenia wynikaja tylko i wylacznie z troski o polskie kobiety. Wyrazane przez prawdziwych polako-machow.

Ktoz jak nie polak wie najlepiej jaka powinna byc zyciowa droga polskiej kobiety. Piekna polska dziewczyna, a pozniej piekna matka polka ma pieknie wygladac, malo mowic i pielegnowac swojego mniej pieknego polskiego partnera. Na lonie pieknej polskiej natury. I wszystko wtedy jest takie piekne...

Dość dobre wprowadzenie do trudnego tematu. Czy 3-letnia dziewczynka wywieziona z Polski może, po 30 latach czuć się Polką? Jak wyglądała adaptacja małego dziecka na końcu świata w Harstad? Czy żyjąc w mieszanej rodzinie była w stanie zachować swoja „polską” osobowość? I wreszcie to najważniejsze: czy polscy emigranci choć przez chwile zastanawiają się na losem ich dzieci wywiezionych do, zupełnie obcego i dla obcych raczej nieprzyjaznego, środowiska??

Trafny komentarz, można się chwilę zastanowić nad pytaniami, które Pan w nim zadał i odpowiedzieć sobie na nie samemu przed sobą. Pozdrawiam.