Problem czytelniczki: nie może wpisać ojca do aktu urodzenia syna

Norweskie przepisy jasno regulują, kogo uznaje się za rodziców dziecka i tym samym umieszcza się go w akcie urodzenia. Sprawa jest prosta w przypadku małżeństw, jednak może się skomplikować, gdy rodzice nie są formalnie parą – tak jest w przypadku naszej czytelniczki, która nie może zgłosić ojcostwa swojego chłopaka.

W przypadku par, które żyją w związku małżeńskim, partner kobiety, która urodziła dziecko, automatycznie zostaje uznany za jego ojca – wpisuje się go w akt urodzenia. Mężczyznom, którzy żyją ze swoją partnerką w zarejestrowanym konkubinacie, automatycznie przyznaje się prawa rodzicielskie.

Pary, które żyją w separacji lub nie są małżeństwem, muszą zadeklarować ojcostwo. Zrobić to można w kilku miejscach, m.in. w szpitalu – przy okazji porodu, w siedzibie NAV lub w siedzibie Urzędu Skarbowego (Skattekontoret).

Jeżeli para nie zadeklaruje, kto jest ojcem dziecka, w akcie urodzenia zostaną podane jedynie dane matki.

Nasza czytelniczka pisze, że zadeklarowała, kto jest ojcem dziecka przy okazji wypisu ze szpitala po porodzie, nadal nie może dopisać go do aktu urodzenia. Wyjaśniamy dlaczego.

Problemy zaczęły się, gdy pani Ewelina wraz ze swoim partnerem udała się do Skattekontoret, aby wyjaśnić, dlaczego ojciec dziecka nie został wpisany do aktu urodzenia.

Nasza czytelniczka ma rację – okazuje się, że aby zatwierdzić ojcostwo, należy spełnić pewne warunki, które dokładniej wyjaśniła nam przedstawicielka norweskiego urzędu skarbowego (Skatteetaten), Kristin Os:

– Według norweskiej Ustawy o Dzieciach (barneloven § 81), ojcostwo może zostać zarejestrowane w trzech wypadkach: gdy matka jest zarejestrowana w Norwegii i posiada numer personalny (fødselsnummer) w momencie narodzin dziecka, gdy dziecko otrzyma pozwolenie na pobyt stały w Norwegii lub jeżeli ojciec jest zarejestrowany w Norwegii i posiada fødselsnummer.

Dla naszej czytelniczki odpowiedź ze Skatteetaten oznacza złe wieści. Fødselsnummer otrzymują osoby, które są w stanie udokumentować, że będą legalnie przebywać w Norwegii przez okres co najmniej najbliższych 6 miesięcy. A tego jej partner nie może zrobić ze względu na decyzję jego pracodawcy, który nie dał mu zapewnienia o pracy na okres najbliższego pół roku.

Co ma zrobić nasza czytelniczka? Jedynym rozwiązaniem problemu jest jak najszybsze uzyskanie przez jednego z rodziców stałego numeru personalnego. Do tego czasu w akcie urodzenia ich syna będzie widniała tylko pani Ewelina.

Warto pamiętać, że załatwienie formalności związanych z pobytem w Norwegii, w tym fødselsnummer, należy do naszego obowiązku, a brak jego dopełnienia może prowadzić do trudności w przyszłości – podobnych, które dotknęły naszej czytelniczki.

Macie trudną albo ciekawą sprawę, którą chcecie podzielić się z innymi czytelnikami? Piszcie na: redakcja@mojanorwegia.pl. Odpowiadamy tylko na e-maile podpisane imieniem i nazwiskiem z numerem kontaktowym nadawcy. Redakcja zastrzega sobie prawo do dokonywania skrótów w publikowanych listach.