Jak wkurzyć Norwega? Poradnik

Aby wkurzyć Norwega, trzeba najpierw się z nim spotkać. Jak to zrobić? Spróbuj nawiązać kontakt wzrokowy z nieznajomym, a przekonasz się, że nie tędy droga. Takie zachowanie postrzegane jest wręcz jako zagrożenie, i w taki też sposób traktowane. Norwegowie tego nie znoszą – sami zauważycie, że w miejscach publicznych każdy patrzy w trochę innym kierunku.   

Przejazd publicznym środkiem transportu daje kolejną szansę na rozdrażnienie Norwega. Wystarczy usiąść obok nieznajomego na wolnym siedzeniu. Jeśli już to zrobiłeś, to pod żadnym pozorem nie rozpoczynaj rozmowy – no chyba, że właśnie zamierzasz z premedytacją współpasażera zdenerwować. Jeśli nie, to pamiętaj, że w autobusie czy tramwaju najlepiej zachować bezpieczny dystans od innych pasażerów.

Jak każdy inny naród, także Norwegowie są święcie przekonani, że ich nacja jest najlepsza na świecie, wyjątkowa i jedyna w swoim rodzaju. Spróbuj zasugerować, że Szwecja (lub właściwie jakikolwiek inny kraj nordycki) jest choć odrobinę lepsza w czymkolwiek, a wzbudzisz gwałtowne reakcje. Wszyscy wiedzą, że jedyna dobra rzecz w Szwecji, to niższe ceny alkoholu, papierosów i słodyczy.        

Patriotyzm norweski idzie dalej. Nawet jeśli wielu Norwegów uważa, że monarchia to przeżytek, nikt nie powie złego słowa na króla. Ojciec obecnie panującego Haralda, Olav, zwykł nawet mawiać, że ma 4,5 miliona ochroniarzy. Dlatego też wszelka krytyka panującego króla będzie odebrana personalnie, niemal jak obraza własnego ojca.

Tak samo nietykalne są symbole narodowe i uświęcone tradycje, jak obchody dnia konstytucji 17 maja. Polityków można jednak obrażać do woli.

Norwegowie są także czuli na punkcie swoich sportów narodowych. Świętują sukcesy w dyscyplinach, które nikogo poza nimi nie obchodzą, pełni wiary, że ich sportowcy są znani za granicą. Ale trzeba przyznać, że naigrywanie się z norweskich sukcesów w biegach narciarskich czy piłce ręcznej, to już czysta złośliwość. Ostatnio Norwegowie radzą sobie świetnie w obu tych dyscyplinach, a młode talenty sportowe przyciągają przed telewizory rzesze fanów, w tym także Polaków.

Właściwie wszyscy Norwegowie mówią jakimś dialektem. Kto się z tym zetknął osobiście wie, że ilu Norwegów, tyle języków norweskich. Dialekty dzielą mieszkańców na dwie kategorie – tych zakochanych w swoim dialekcie i tych, którzy chcą się go pozbyć. Uwaga: wyśmiewanie czyjegoś dialektu niemal zawsze kończy się źle.  

Kolejna chluba narodowa Norwegów to wytrzymałość na temperatury minusowe. Spróbuj tylko zwrócić Norwegowi uwagę na to, że na Syberii jest zimniej, a przekonasz się, jak mocno jest przekonany, że nikt nie dorówna mu w odporności na mróz. Przecież to oni, Norwegowie, jeżdżą na nartach do pracy i to im udaje się przetrwać cztery miesiące ciemności i mrozu co rok. Nikt inny tego nie potrafi.

Zakładając, że potencjalny Norweg jeszcze nie stracił do Ciebie cierpliwości, zawsze możesz okazać mu brak szacunku spóźniając się na umówione spotkanie. Chyba tylko Niemcy przejmują się punktualnością bardziej niż Skandynawowie. Spóźnialstwo traktowane jest tu niemal jak osobista zniewaga.

I jeszcze jedna niewzruszalna zasada na koniec: bezpośredni dostęp do natury to naturalne prawo człowieka, wierzą Norwegowie. Takie podejście prowadzi czasem do budowy okrężnej drogi tylko po to, aby pięćdziesięciu mieszkańców okolicznej wioski miało miało wygodny dostęp do lasu. 

Opracowano na podstawie listy spisanej przez Norwega - Kennetha Hauga.