Agnieszka U.

Szukam bratniej duszy do korespondencji :)

Cześć

Nie tak dawno wyszłam za mąż i przeprowadziłam się nad morze (jeszcze to Polskie ).
Pozostawiłam za sobą góry, lasy, wszystkich znajomych i środowisko, które znałam od lat dziecięcych. Przemierzyłam cały kraj, aby osiąść w zupełnie innym miejscu. Innym świecie - jak dla mnie. Chyba pod każdym względem. I choć mąż jest niezastąpionym wsparciem, brakuje mi kontaktów z innymi ludźmi, przeróżnych rozmów, wymiany poglądów i całej masy różnych rzeczy, które dodają sił, motywują i inspirują, a są związane ze społecznością.

Chwilowo jestem uziemiona i niespecjalnie mam jak ruszyć na podbój okolicy. Dlatego chcę ruszyć na podbój świata

W okolicach Norwegii pływaliśmy małym żaglowcem nie tak dawno temu i pozostaję stale pod niezmiennym urokiem tej magicznej krainy. Jeśli chcesz wymienić spostrzeżenia, chętnie poznam Twoje zdanie

Mam przynajmniej kilka pasji Z mężem dzielimy wspólną - rekonstrukcję historyczną. Może słyszałaś/słyszałeś? Może też się nią interesujesz? Jak to wygląda w Norwegii? Jest jakaś w ogóle

Rozpoczęłam kolorową przygodę z Oriflame. Jest pełna zapachów, barw, nowych informacji, doświadczeń - może też ją dzielisz? Bądź jakąś inną? Może będziesz chciał/a ze mną dzielić tą przygodę? Moglibyśmy/mogłybyśmy mieć o czym porozmawiać od samego początku, jeśli inne tematy będą Ci obce, bądź zdadzą się zbyt osobiste?

Mam swoje marzenia, które mam nadzieję, niedługo zostaną osiągalnymi celami. Związane z byciem dumną z własnych barw i historii, ubiorem, tradycją i byciem projektantką Trochę szumnie brzmi, acz plan jest dość prosty, choć żmudny. Nie piszę tutaj nic bliżej, żeby nie zapeszać albo się później nie wstydzić, że nie starczyło mi wytrwałości, aby go zrealizować. Jeśli masz ochotę czegoś się o nim dowiedzieć, pisz śmiało. Mam nadzieję, że Ci się taki pomysł spodoba i wyrazisz swoją aprobatę. Niepewność jak widzą taki pomysł inny mnie po prostu zżera i podkopuje motywację.

A! Przede wszystkim. Może piszę o tym na końcu, choć jest to kwestia chyba najistotniejsza.
Bardzo zależy mi na korespondencji. Takiej tradycyjnej, listownej, ze znaczkami, kopertami i wszystkim, czego brakuje w korespondencji mailowej.
Ogromnie się cieszę, gdy dostaję listy (Choćby to były paczki z książkami zamawianymi z księgarni, a co dopiero od żywego człowieka). Sama barwa i faktura papieru zapisanego odręcznym pismem niejednokrotnie jest źródłem przyjemności.. takiej w sumie ciężkiej do określenia. Sam fakt, że do listu spisanego tradycyjnie trzeba usiąść osobno, zastanowić się, przelać myśli na papier, a nie jedynie kliknąć w maila i wstukać kilka linijek, sprawia, że listy pisze się bardziej świadomie i \"od siebie\".
Plus fakt, do którego trochę wstyd się przyznać, że powoli zapominam jak się pisze, a o jakości odręcznego pisma, które w skutek wiecznego używania komputera uległo znaczącemu pogorszeniu, nawet nie ma Co pisać.

To jak? Masz ochotę rozpocząć ze mną korespondencję?
Proszę, napisz coś od siebie.