Kalendarz uczuć

W wielu krajach chrześcijańskich na całym świecie pielęgnuje się tę tradycję. W Polsce większość z nas w ogóle nie zaprząta sobie tym głowy, ale jeśli nasz dom zamieszkuje mały szkrab, to przy okazji jakichś zakupów wrzucimy kalendarz do koszyka.  

Zazwyczaj kryje on w sobie czekoladki. Bardzo często zdarza się tak, że zanim jeszcze nadejdą mikołajki, to wszystkie okienka, od 1 do 24 są pootwierane. Co więcej, słodka zawartość jest zjedzona i winnych nie ma. Zupełnie inaczej wygląda to w norweskich domach. Rodzice już dużo wcześniej myślą o kalendarzu i przyjmuje on rozmaite formy. Oczywiście możemy zakupić gotowe, a różnorodność jest ogromna.

Co roku swój kalendarz wypuszcza Lego. Osobny dla chłopców, a zupełnie inny dla dziewczynek. Różnią się one nie tylko kolorami, ale i zawartością upominków. W każdym okienku znajdziemy bowiem małą paczuszkę, z której możemy zbudować jakąś postać lub pojazd. Haribo czy też inni producenci słodkości również mają swoje propozycje. Taki kalendarz „na bogato” to koszt około 300 NOK, a najtańszy nie przekracza 10 koron. Bardzo popularne jest tutaj  własnoręczne robienie takich kalendarzy. Można kupić gotowe woreczki, nakleić numerki i powrzucać do środka małe upominki. Innym sposobem jest posklejanie papierowych pudełeczek i poukładanie ich w piramidę wcześniej ozdobioną według własnego gustu. Dziecko ściąga jeden klocek po drugim. Wszystko ma na celu umilić dłużący się czas oczekiwania na Święta. 

Polskie mamy coraz chętniej przyjmują ten zwyczaj i świetnie się przy tym bawią, wykorzystując własną inwencję twórczą. Kalendarz można przygotować dla całej rodziny, okazując tym samym miłość, bo czas i pamięć to najcenniejszy prezent, jaki możemy ofiarować bliskim. 

Codziennie rano budzimy się, nie wiedząc, co nam przyniesie dzień. To od nas zależy, czy będzie on dobry czy nie. W drodze na przystanek ochlapał nas autobus. Szef miał muchy w nosie. Zapomnieliśmy telefonu z domu. Czy to są wystarczające powody, abyśmy cały dzień chodzili naładowani złą energią? Nie! Absolutnie nie. Musimy nauczyć się dostrzegać jasne strony w każdej sytuacji. Te malutkie, z pozoru nic nie znaczące, chwile szczęścia składają się na nasze postrzeganie świata tu i teraz.

Grudzień jest szczególnym miesiącem, w którym warto się zatrzymać. Rozejrzeć dokoła. Docenić Norwegię. Być wdzięcznym za to, co już się w naszym życiu wydarzyło. Za polskie dziedzictwo, jak i wiele innych rzeczy, które miały miejsce w naszym życiu. Z nadzieją oczekujmy Nowego Roku.