Skandal w Stortingu. Przewodniczący parlamentu podał się do dymisji

8 marca około godz. 21 zapadła przełomowa decyzja. Dotychczasowy przewodniczący norweskiego parlamentu Olemic Thommesen (Høyre) podał się do dymisji. Norweski polityk zrezygnował ze stanowiska po tym, jak w prasie pojawiły się informacje o horrendalnych kwotach przeznaczonych na budowę nowych gmachów parlamentarnych. Dziś Thommessena wiąże się już przede wszystkim z tematem z pierwszych stron gazet: tzw. aferą budowlaną, a politycy chcą jak najszybciej wybrać nowego szefa Stortingu.

O nieprawidłowościach podczas planowania budżetu przeznaczonego na budowę nowych budynków parlamentu mówi się już od dawna – zarówno w prasie, jak i w samym Stortingu.

9 marca, podczas konferencji zorganizowanej przez KrF, szef partii Knut Arild Hareide przyznał, że krytyka działań Thommessena ze strony innych polityków była na tyle poważna, że w czerwcu zwołano specjalną komisję nadzorującą pracę szefa parlamentu. Dyskusje przewodniczącego trwały aż do wtorku 6 marca. To właśnie wtedy Thommessen miał „ostatnią szansę”, by wyjaśnić nieprawidłowości związane z naciąganiem budżetu.

8 marca Olemic Thommessen oficjalnie podał się do dymisji – tłumaczenia szefa parlamentu nie usatysfakcjonowały polityków, którzy muszą teraz mierzyć się z zarzutami związanymi z aferą budowlaną, dopiąć kwestię budżetu nowych gmachów i jak najszybciej wybrać nowego przełożonego.

Według norweskich mediów politycy Stortingu mieli szansę zaoszczędzić nawet kilkaset milionów koron czerpanych z kieszeni podatników. Jednak podczas sześciu głosowań nad cięciami w projekcie przedstawiciele Partii Pracy (Arbeiderpartiet), Prawicy (Høyre), Partii Postępu (Fremskrittspartiet) oraz Socjalistycznej Partii Lewicy (SosialistiskVenstreparti) konsekwentnie sprzeciwiali się zmianom. Do odrzucenia pomysłu ograniczenia wydatków doszło aż sześć razy.

Projekt zakładający rozbudowę budynku norweskiego parlamentu oraz terenów przyległych został przedstawiony w 2011 roku. Początkowo jego koszt wyliczono na 1,1 miliarda koron, a jeszcze w grudniu ubiegłego roku Olemic Thommessen zapewniał, że końcowa kwota projektu nie przekroczy 1,8 miliarda koron. Na początku marca szacowano, że budżet zamknie się w 2,3 miliarda koron – to ponad dwa razy więcej, niż zakładano na początku.

Thommessen aż do dnia dymisji nie potrafił odpowiedzieć, ile wyniesie ostateczna kwota. Do niekończącej się listy wydatków dołączały coraz to nowe czynniki: wzrost ilości materiałów potrzebnych do zabezpieczenia budowy, pokrycie nieoczekiwanych kosztów i honoraria dla firmy budowlanej.