Barnetrygd, czyli norweski zasiłek rodzinny. Kto ma do niego prawo?

Barnetrygd jest podstawowym świadczeniem rodzinnym dla osób, które mają dzieci i pracują w Norwegii. Za wypłacanie tego zasiłku odpowiedzialny jest norweski Urząd Pracy i Polityki Socjalnej (NAV). Standardowa wysokość barnetrygd to 970 NOK miesięcznie na każde dziecko w wieku do 18 lat. Zasadniczo o świadczenie nie trzeba się starać, gdy dziecko urodzi się na terenie Norwegii – w takim przypadku przyznawane jest automatycznie.

Istnieją dwa podstawowe warunki, jakie musi spełnić osoba ubiegająca się w NAV o przyznanie zasiłku rodzinnego. Pierwszym z nich jest dochód, od którego odprowadzany jest podatek – to może być umowa o pracę lub kontrakt, prowadzenie działalności gospodarczej albo pobieranie świadczeń równoważnych z pracą (zasiłku rodzicielskiego, chorobowego, rehabilitacyjnego, pielęgnacyjnego lub dla bezrobotnych).

Dochód opodatkowny w Norwegii jest jednoznaczny z odprowadzaniem składek na ubezpieczenia społeczne (trygdeavgift). Warto zaznaczyć, że odprowadzanie składek zaczyna się to już po pierwszym przepracowanym miesiącu – jest to minimalny okres stażu pracy potrzebny do ubiegania się o barnetrygd.

Drugi wymóg NAV to stałe, wspólne zameldowanie z dzieckiem w wieku 0-18 lat, niezależnie od tego, czy jest to adres polski czy norweski. Ubiegający się o zasiłek nie musi pozostawać w związku małżeńskim.

Istnieją dodatkowe warianty zasiłku, ktore pozwalają na uzyskanie większej ilości pieniędzy.

Osoba starająca się o świadczenie może żyć w wolnym związku lub też wychowywać dziecko samotnie. W określonych przez NAV okolicznościach możliwe jest wtedy uzyskanie tzw. rozszerzonego zasiłku rodzinnego (Utvidet barnetrygd), który stanowi dodatkowe wsparcie w wysokości 970 NOK miesięcznie (bez względu na liczbę posiadanych dzieci).

Warto także skorzystać z możliwości ubiegania się o spłatę świadczenia za miniony okres (nawet do 3 lat wstecz), w którym barnetrygd przysługiwało, a nie było realizowane.

Ponadto, jeśli dziecko jest pomiędzy pierwszym a drugim rokiem życia, równolegle z zasiłkiem rodzinnym można otrzymywać znacznie wyższe świadczenie - zasiłek opiekuńczy.

Jeżeli jeden z rodziców mieszka w Polsce, ale nie pracuje, to obowiązek wypłacania świadczeń socjalnych przypada na Norwegię. Jeżeli natomiast rodzic mieszkający w Polsce pracuje, to świadczenia należy pobierać z tego kraju, w którym mieszkają dzieci. Reguła ta wygasa, jeżeli w takim kraju do zasiłku po prostu nie mamy prawa (np. ze względu na wysoki dochód).

Nowe wsparcie finansowe „500+” w Polsce nieco komplikuje sprawę. Jeżeli jeden z rodziców pracuje w Norwegii, to stamtąd można pobierać zasiłek na pierwsze dziecko. Na każde kolejne przysługuje zapomoga w Polsce, ale tylko pod warunkiem, że drugi z rodziców tam pracuje.

Pamiętaj, że nie możesz pobierać zasiłku na to samo dziecko w dwóch krajach jednocześnie.