Jak uniknąć korekty podatkowej? To warto wiedzieć
06 sierpnia 2017 08:00
na Facebooku

Wyniki rozliczeń wysyłane są w trzech turach. W tym roku pierwsza część wysłana została 22 czerwca. MN
Korekta podatkowa – procedura
Po otrzymaniu wyniku należy sprawdzić, czy wszystkie odpisy, o które wnioskowaliśmy, zostały uznane. Często jest tak, że urząd przeoczy zmiany wprowadzone w skattemelding i przez to wynik rozliczenia odbiega od tego, czego oczekiwaliśmy. Najczęściej spotykane błędy to:
Błędy mogą leżeć również po stronie osoby składającej zeznanie – jeśli więc przez pomyłkę lub niedopatrzenie podałeś w skattemelding błędne dane, powinieneś złożyć odwołanie z poprawionymi informacjami. Przypominaliśmy już, że to podatnik ma obowiązek dopilnować poprawności swojego rozliczenia. Urząd regularnie przeprowadza kontrole podatkowe i, w przypadku wykrycia błędów, nakłada kary i/lub domaga się zwrotu błędnie przyznanych ulg.
Nie zdążyłeś skompletować dokumentów?
Szczególnie osoby, którym przysługuje prawo do rozliczenia w statusie pendler, mogły mieć trudności ze skompletowaniem niezbędnych dokumentów. Jeżeli przysługują ci dodatkowe odpisy, ale z jakiegoś powodu nie wnioskowałeś o nie, masz prawo do złożenia korekty podatkowej. Odwołanie może dotyczyć rozliczenia nawet sprzed 10 lat – jednak im więcej czasu minie od momentu otrzymania wyniku do złożenia rozliczenia, tym większe prawdopodobieństwo, że urząd nie uwzględni odwołania. Korekta powinna zostać złożona w ciągu 6 tygodni od otrzymania skatteoppgjør – po tym czasie wnioskujący powinien uargumentować zwłokę w przesłaniu poprawionego zeznania podatkowego. Jeśli od otrzymania wyniku do złożenia korekty minął ponad rok, urząd może wymagać dokumentów potwierdzających chorobę lub inne wyjątkowe okoliczności, które spowodowały opóźnienie w złożeniu korekty.
Jak uniknąć korekty podatkowej?
Druga klasa podatkowa – przeznaczona jest dla tych, których współmałżonek pozostaje na ich utrzymaniu, ponieważ nie pracuje lub osiąga niski dochód.
Niezbędne dokumenty do potwierdzenia prawa do drugiej klasy to:
– akt małżeństwa sporządzony na druku unijnym albo przetłumaczony na język norweski lub angielski. Prawo do drugiej klasy przysługuje tylko, jeśli małżeństwo było zawarte najpóźniej w październiku poprzedniego roku rozliczeniowego,
– zaświadczenie o wspólnym zameldowaniu z małżonkiem przez cały rok rozliczeniowy. Takie zaświadczenie musi być wystawione po zakończonym roku (przy rozliczeniu za rok 2017 musi być wystawione w roku 2018),
– zaświadczenie o dochodzie małżonka wystawione przez Urząd Skarbowy. Prawidłowe zaświadczenie musi zawierać dane podatnika, informacje o wysokości dochodu oraz datę wystawienia. Dokument musi zostać przetłumaczony na język norweski lub angielski. Osoby, które nie osiągnęły dochodu i nie złożyły PIT-u 0, mogą mieć problemy z uzyskaniem poprawnego zaświadczenia.
Dokumenty, jakie należy przedłożyć to:
– zaświadczenie o wspólnym zameldowaniu z rodziną przez cały rok podatkowy, tak jak w przypadku zaświadczenia niezbędnego przy rozliczeniu z drugiej klasie podatkowej,
– akt małżeństwa/akt urodzenia sporządzony na druku unijnym lub przetłumaczony na język norweski lub angielski,
– potwierdzenia podróży w postaci biletów lub kart pokładowych. Poprawne potwierdzenia muszą zawierać trzy podstawowe informacje: dane podróżującego, trasę podróży oraz datę jej odbycia. W przypadku biletów promowych potwierdzenia powinny też zawierać cenę. Urząd uwzględnia wyłącznie podróże odbyte w danym roku podatkowym. Aby uzyskać prawo do rozliczenia w statusie pendler, należy odbyć przynajmniej 3 podróże w ciągu 12 miesięcy pobytu w Norwegii. Przez podróż urząd rozumie dwa przejazdy (Norwegia-Polska i Polska-Norwegia),
– dokumentacja potwierdzająca opłaty za zakwaterowanie w Norwegii w danym roku podatkowym. W przypadku osób, których pracodawca potrącał koszty najmu z pensji, wystarczy przygotować odcinki z pensji, na których widnieje wysokość potrącenia. W przypadku wynajmowanego mieszkania należy przedstawić aktualną umowę najmu podpisaną przez obie strony oraz potwierdzenia opłat za wynajem. Potwierdzenia powinny być w postaci opisanych przelewów – czyli takich, które w tytule zawierają informację o tym, że jest to opłata za mieszkanie (husleie, rent itd.). Opłaty powinny być także dokonywane bezpośrednio na numer konta właściciela lokalu, który widnieje w umowie. W rozliczeniu można również uwzględnić opłaty za prąd – aby odliczyć koszty związane z opłatami za energię elektryczną, należy przedstawić imienne potwierdzenia opłat za rachunki.
Rozpatrzenie korekty
Tekst powstał we współpracy z firmą Multinor.
Moja Norwegia poleca




















