Aktualności
Kupujemy w Norwegii dom na kredyt – od czego zacząć?
24
fotolia.com - royalty free
Powszechnie wiadomo, że w Norwegii miesięczny czynsz najmu mieszkania jest niewiele niższy niż rata kredytu na dom. Dlatego wielu rodaków, zamiast płacić bajońskie sumy za cudze mieszkanie, woli zainwestować we własny kąt. Jednak o przyznaniu im kredytu na dom często decyduje szczęście i… doradca kredytowy.
Wynajem mieszkania jest w Norwegii bardzo drogi. Wiedzą o tym doskonale osoby miesiąc w miesiąc opłacające lokal, który nie jest ich własnością. Zamiast więc płacić czynsz niewiele niższy od raty kredyty decydują się na kupno domu.
Lepiej kupić dom niż mieszkanie
W Norwegii chętnie kupuje się domy, bo do kredytu przy zakupie mieszkania dochodzi jeszcze jedna opłata, coś w rodzaju czynszu – tzw. felleskostnader, czyli koszty wspólne ponoszone przez wszystkich mieszkańców. Jednak zakup nieruchomości znacznie się różni od tego, do czego przywykliśmy w Polsce. Bierzemy pod lupę kilka istotnych różnic.
Każdy może kupić dom?
– Tej jesieni kupiliśmy jedną czwartą domu. Jesteśmy bardzo zadowoleni – mówi Marek, który mieszka w Norwegii niecałe trzy lata. – Znajomi mówili nam, że musimy przebywać tu nie mniej niż pięć lat, aby dostać kredyt. Jak widać mylili się.
Ta sytuacja pokazuje, że zakup nieruchomości nie zawsze przebiega w ten sam sposób i nie należy kierować się wyłącznie tym, co usłyszymy od znajomych. Każdy bank, a właściwie każdy doradca kredytowy, jak i historia zakupu, są inne. Warto o tym pamiętać i nie zniechęcać się przy pierwszym potknięciu.
Trzeba się jednak przygotować na to, że większość banków wymaga 25 proc. wkładu własnego. Jeśli nie mamy takiej sumy, możemy udać się do gminy (kommune) i wypełnić wniosek o startlån, kredyt startowy na wkład własny. Urząd rozpatruje naszą prośbę i przyznaje kredyt na wkład własny albo finansuje jego całość. Wszystko zależy od naszej sytuacji finansowej i wnikliwej oceny urzędnika.
Aby wniosek był ważny, należy do niego dołączyć umowę o pracę i ostatnie trzy potwierdzenia wypłat oraz rozliczenie podatkowe. Dodatkowo, jeśli gmina ma rozpatrzyć wniosek, trzeba zaznaczyć, że posiadamy oszczędności w wysokości 50 tys. NOK.
Ta sytuacja pokazuje, że zakup nieruchomości nie zawsze przebiega w ten sam sposób i nie należy kierować się wyłącznie tym, co usłyszymy od znajomych. Każdy bank, a właściwie każdy doradca kredytowy, jak i historia zakupu, są inne. Warto o tym pamiętać i nie zniechęcać się przy pierwszym potknięciu.
Trzeba się jednak przygotować na to, że większość banków wymaga 25 proc. wkładu własnego. Jeśli nie mamy takiej sumy, możemy udać się do gminy (kommune) i wypełnić wniosek o startlån, kredyt startowy na wkład własny. Urząd rozpatruje naszą prośbę i przyznaje kredyt na wkład własny albo finansuje jego całość. Wszystko zależy od naszej sytuacji finansowej i wnikliwej oceny urzędnika.
Aby wniosek był ważny, należy do niego dołączyć umowę o pracę i ostatnie trzy potwierdzenia wypłat oraz rozliczenie podatkowe. Dodatkowo, jeśli gmina ma rozpatrzyć wniosek, trzeba zaznaczyć, że posiadamy oszczędności w wysokości 50 tys. NOK.
Finansieringsbevis to potwierdzenie przyznania kredytu wydawane na okres 3 miesięcy w formie ustnej lub pisemnej. Wydaje je bank lub doradca finansowy.
Wkład własny to nie mniej niż 15 proc. wartości kredytowanej nieruchomości. Jeśli kredyt hipoteczny łączony jest z wkładem własnym finansowanym przez gminę, to gmina może udzielić pożyczki w wysokości do 25 proc. wkładu własnego.
Felleskostnader lub fellesgjeld to koszty wspólne utrzymania nieruchomości ponoszone przez jej mieszkańców.
Zderzenie z rzeczywistością
Dobra wiadomość jest taka, że jeśli kredyt łączony jest z gminnym, to gmina zazwyczaj przyznaje nawet całe 25 proc. pożyczki. Tu zaczynają się jednak małe schody. Doradcy finansowi zauważają, że coraz trudniej jest uzyskać taki łączony kredyt. Gminy mniej chętnie udzielają kredytów na wkład własny, a banki wolą, aby wkład własny był finansowany przez samego kupującego.
– Dzwoni do nas codziennie bardzo wiele osób, które pytają o kredyt gminny, ale zapominają, że nie mają zdolności kredytowej – mówi doradca finansowy i kredytowy z Norwegii– A bez finansieringsbevis gmina nie da im pożyczki na wkład własny – uczula.
Zdolności kredytowej może nie mieć nawet osoba zarabiająca 300 – 400 tys. NOK rocznie, która jednak ma na utrzymaniu niepracującą żonę i dzieci. Bank prawdopodobnie także nie udzieli jej kredytu, jeśli przy takich dochodach zadłużyła się na przykład na zakup samochodu.
– Dzwoni do nas codziennie bardzo wiele osób, które pytają o kredyt gminny, ale zapominają, że nie mają zdolności kredytowej – mówi doradca finansowy i kredytowy z Norwegii– A bez finansieringsbevis gmina nie da im pożyczki na wkład własny – uczula.
Zdolności kredytowej może nie mieć nawet osoba zarabiająca 300 – 400 tys. NOK rocznie, która jednak ma na utrzymaniu niepracującą żonę i dzieci. Bank prawdopodobnie także nie udzieli jej kredytu, jeśli przy takich dochodach zadłużyła się na przykład na zakup samochodu.
Kredyt nie zależy od banku a od… doradcy
– Byłem w kilku bankach i wszędzie otrzymywałem odmowy, ale nie mogłem się z tym pogodzić – mówi Marek. – Po kilku tygodniach poszukiwań nie miałem już gdzie iść, więc zacząłem od początku chodzić do tych samych banków, ale nie zawsze trafiałem na tych samych doradców, co okazało się dla mnie korzystne. Po dwóch miesiącach starań o kredyt w lokalnym banku, urocza pani stwierdziła, że ona nie widzi żadnego problemu i przyznała mi kredyt – opowiada zadowolony.
W ten sposób Marek w końcu otrzymał finansieringsbevis, czyli ustne potwierdzenie zdolności kredytowej i określenie sumy, jaką bank zobowiązuje się udzielić pod zastaw nieruchomości.
Doradca finansowy potwierdza, że bardzo wiele zależy od oddziału banku i doradcy. Należy więc próbować.
– Decyzja o przyznaniu kredytu zależy od wielu czynników. Zawsze może się okazać, że mimo odmowy w jednym oddziale, od innego doradcy w innym oddziale usłyszymy, że kredyt dostaniemy.
W ten sposób Marek w końcu otrzymał finansieringsbevis, czyli ustne potwierdzenie zdolności kredytowej i określenie sumy, jaką bank zobowiązuje się udzielić pod zastaw nieruchomości.
Doradca finansowy potwierdza, że bardzo wiele zależy od oddziału banku i doradcy. Należy więc próbować.
– Decyzja o przyznaniu kredytu zależy od wielu czynników. Zawsze może się okazać, że mimo odmowy w jednym oddziale, od innego doradcy w innym oddziale usłyszymy, że kredyt dostaniemy.
Kredyt jest, trzeba tylko znaleźć dom
Gdy już wiemy, jaką kwotą dysponujemy, nie pozostaje nam nic innego, jak poszukać odpowiedniej nieruchomości. Każdy z nas ma inne preferencje i potrzeby, jednak są w tej kwestii dwie kluczowe sprawy. Pierwszą jest droga dojazdowa do domu i do miasta, drugą natomiast nasłonecznienie mieszkania. Zwłaszcza w deszczowym i górzystym terenie właśnie to drugie ma znaczenie. Słońce, które wpada do salonu i pozostaje tam przez co najmniej kilka godzin, w niektórych rejonach Norwegii jest na wagę złota.
Znalezienie odpowiedniej lokalizacji okazuje się więc częściej o wiele trudniejsze niż dopełnienie formalności związanych z kredytem. W poszukiwaniach domu pomocna okaże się strona Finn.no, gdzie znajdziemy lokale wystawione na sprzedaż, ogólne informacje i zdjęcia oraz, co najważniejsze, datę visning, czyli dokładny termin, w którym można obejrzeć lokum.
Najczęściej na spotkaniu jest obecny tylko megler (pośrednik handlu nieruchomościami), a nie właściciel – i to jemu, pracownikowi agencji nieruchomości, możemy zadać ewentualne pytania. Gdy obejrzeliśmy całość, przed naszym wyjściem padnie pytanie, czy jesteśmy zainteresowani zakupem, a także, czy chcemy otrzymać informacje o przebiegu aukcji.
Jeśli odpowiemy twierdząco, to właściwie jesteśmy w centrum zakupowego szaleństwa, czyli budrunde, licytacji mieszkania.
Znalezienie odpowiedniej lokalizacji okazuje się więc częściej o wiele trudniejsze niż dopełnienie formalności związanych z kredytem. W poszukiwaniach domu pomocna okaże się strona Finn.no, gdzie znajdziemy lokale wystawione na sprzedaż, ogólne informacje i zdjęcia oraz, co najważniejsze, datę visning, czyli dokładny termin, w którym można obejrzeć lokum.
Najczęściej na spotkaniu jest obecny tylko megler (pośrednik handlu nieruchomościami), a nie właściciel – i to jemu, pracownikowi agencji nieruchomości, możemy zadać ewentualne pytania. Gdy obejrzeliśmy całość, przed naszym wyjściem padnie pytanie, czy jesteśmy zainteresowani zakupem, a także, czy chcemy otrzymać informacje o przebiegu aukcji.
Jeśli odpowiemy twierdząco, to właściwie jesteśmy w centrum zakupowego szaleństwa, czyli budrunde, licytacji mieszkania.
Reklama
Reklama
To może Cię zainteresować
19
27-10-2017 17:16
0
-12
Zgłoś
28-01-2016 16:53
0
-1
Zgłoś
28-01-2016 15:37
6
0
Zgłoś
28-01-2016 15:10
0
0
Zgłoś
28-01-2016 14:58
0
0
Zgłoś
28-01-2016 14:24
0
0
Zgłoś
28-01-2016 14:13
8
0
Zgłoś