Zdrapki, bingo, totolotek. Na ile hazardu pozwala Norwegia?

Norwegia to nie Las Vegas. Hazard jest tu ściśle kontrolowany przez państwo. Organizatorom loterii pieniężnych patrzą na ręce zarówno ministerstwo kultury, jak i urząd skarbowy. Do 1927 roku istniał całkowity zakaz hazardu w Norwegii, kiedy to zalegalizowano pierwsze zakłady sportowe. Na gry pieniężne i loterie pozwolono dopiero ponad 60 lat później (odpowiednio w 1992 i 1995 roku).

Ale mimo wielu restrykcji, ponad 80 proc. obywateli oddaje się różnego rodzaju grom pieniężnym.

W co wolno grać Norwegowi? Bingo, zdrapki, automaty, zakłady sportowe czy losowania – to wszystko jest dozwolone. Ale rynek gier hazardowych jest reglamentowany. Pozwolenie na organizowanie loterii mogą otrzymać stowarzyszenia sportowe, humanitarne oraz inne organizacje pożytku publicznego.  

Nielegalne natomiast są między innymi kasyna, ruletka, tzw. pyramidespill, czyli piramidy finansowe, czy łańcuszki szczęścia, po norwesku lykkekjeder.

Informacja dla dociekliwych: gry pieniężne są regulowane przez trzy ustawy: o loteriach (Lotteriloven), która reguluje prywatne loterie, takie jak automaty do gry czy bingo; o grach pieniężnych (Pengespillloven), które są między innymi organizowane przez Norsk Tipping, norweski państwowy monopolista gier pieniężnych; oraz o totalizatorach (Totalisatorloven), która nadzoruje zakłady sportowe, np. wyścigi konne.

To nie wszystko. W większość gier pieniężnych mogą grać jedynie pełnoletnie osoby. Wyjątek dotyczy tylko gier losowych: lotto, bingo i zdrapek, dostępnych dla każdego szukającego dreszczyku hazardowych emocji.

Norweski hazardzista nie może też pozostać anonimowy. Wiele loterii organizowanych przez Norsk Tipping wymaga oficjalnej elektronicznej rejestracji potrzebnej, aby otrzymać tzw. spillenummer. A żeby dostać spillenummer trzeba mieć konto w banku i fødselsnummer, czyli numer personalny. Należy też podpisać umowę klienta.

Ale dla zdeterminowanych hazardzistów jest też i furtka. To hazard w Internecie, który nie do końca jest regulowany przez państwo. Norwegowie mogą grać w gry hazardowe ulokowane na zagranicznych serwerach, obchodząc krajowe zakazy. Robią to skutecznie, bo w 2011 roku norweski udział w grach internetowych wyniósł 5 miliardów koron. Ale mimo aktywności ponad granicami państw, ilość pieniędzy, które Norwegowie są gotowi przegrać w sieci utrzymuje się na stałym poziomie, informuje Lotteri- og stiftelsetilsynet. 

Rząd dostrzegł potencjał w tej branży i od 2014 roku pozwolił rodzimym organizacjom hazardowym: Norsk Tipping i Norsk Rikstoto (to drugie ma państwową koncesją na wyścigi konne) na stworzenie gier hazardowych na urządzenia mobilne. Od tego czasu popularność hazardu w Internecie rośnie.

Norwegia bardzo aktywnie walczy z hazardem i przestrzega swoich obywateli przed konsekwencjami uzależnienia od hazardu.

Niektórym loteriom narzuca miesięczne kwoty maksymalne. W zależności od gry, może być to kwota od 4 tys. do 60 tys. koron, a maksymalna roczna kwota, jaką można wydać na gry pieniężne, to milion koron. Obostrzenie to dotyczy wszystkich gier Norsk Tipping. Gracze internetowi muszą z kolei liczyć się z dzienną granicą w wysokości 10 tys. koron.