Życie w Norwegii
Przemoc w rodzinie. Gdzie szukać pomocy i wsparcia?
23
fotolia.com - royalty free
Przemoc w rodzinie to niezwykle trudny temat. Jej ofiary zazwyczaj milczą, bo wstydzą się przyznać przed rodziną czy otoczeniem, że ktoś się nad nimi pastwi. W milczeniu znoszą ból i cierpienie. Dlatego niezwykle ważne jest, by znalazły wsparcie i otrzymały odpowiednią pomoc. Tylko gdzie jej szukać?
O przemocy w rodzinie mówi się rzadko. To temat drażliwy i wstydliwy, paradoksalnie, zwłaszcza dla ofiary. Taka osoba cierpi w milczeniu latami, z uwagi na dzieci, z nieznajomości prawa, braku wiedzy o ośrodkach pomocy czy po prostu z czysto ludzkiego uczucia wstydu. Czym jest przemoc i kto może udzielić pomocy i wsparcia w Norwegii? Czas przełamać tabu.
Reklama
Wiele rodzajów przemocy
W Norwegii, tak jak w wielu innych krajach, przemoc jest zakazana i podlega karze. Oficjalnie za przejawy przemocy uznaje się zachowania bezpośrednie, takie jak bicie, szturchanie, kopanie, duszenie, obezwładnienie oraz wszelka przemoc seksualna, a także zachowania pośrednie czyli poniżanie słowne, groźby, chorobliwa zazdrość, zabieranie pieniędzy lub dokumentów, utrudnianie kontaktów z rodziną, izolowanie, nadmierna kontrola, niszczenie prywatnych rzeczy, wywoływanie uczucia lęku.
Każda z tych form przemocy jest w Norwegii karalna, niezależnie od tego, czy dopuszczają się jej małżonkowie wobec siebie, bliżsi lub dalsi członkowie rodziny, kuzyni, znajomi czy nieznajomi.
Anne, która pracuje w centrum kryzysowym w Stavanger, podkreśla, że przemoc ma wiele barw.
– Tak, trafiają do nas osoby, które przeszły piekło gwałtu. Bywają to także osoby bardzo młode, zarówno dziewczęta jak i chłopcy – mówi kobieta. – Ale mamy też bardzo wiele przypadków przemocy psychicznej oraz znęcania się fizycznego, dlatego współpracuje też z nami doświadczony psycholog – dodaje Anne.
Każda z tych form przemocy jest w Norwegii karalna, niezależnie od tego, czy dopuszczają się jej małżonkowie wobec siebie, bliżsi lub dalsi członkowie rodziny, kuzyni, znajomi czy nieznajomi.
Anne, która pracuje w centrum kryzysowym w Stavanger, podkreśla, że przemoc ma wiele barw.
– Tak, trafiają do nas osoby, które przeszły piekło gwałtu. Bywają to także osoby bardzo młode, zarówno dziewczęta jak i chłopcy – mówi kobieta. – Ale mamy też bardzo wiele przypadków przemocy psychicznej oraz znęcania się fizycznego, dlatego współpracuje też z nami doświadczony psycholog – dodaje Anne.
Gdzie szukać pomocy?
Jak podkreślają pracownicy ośrodków pomocowych, najważniejszym krokiem jest przełamanie wstydu i uświadomienie sobie, że to osoba krzywdzona jest ofiarą i ma prawo do otrzymania wsparcia. Agata (imię zmienione) była ofiarą przemocy psychicznej i fizycznej od męża. Mąż kobiety pracował w Norwegii i sprowadził żonę z córką do siebie do Oslo.
– Przed przylotem wszystko było dobrze. Ale potem, to jakby go ktoś podmienił, stał się cynicznym tyranem – mówi o niedługo już byłym mężu. – Zwracał się do mnie i do córki pogardliwie, zabraniał kontaktów z ludźmi, wydzielał pieniądze, a w końcu w ogóle przestał je dawać, jednocześnie nie pozwalał mi szukać pracy, bo „taka jak ja i tak nic nie znajdzie” – wspomina kobieta.
Kiedy doszło do przemocy na tle seksualnym ze strony męża, Agata zgłosiła sprawę na policję. Paradoksalnie, kilka osób z jej rodziny, oburzyło się, twierdząc, że w małżeństwie nie ma czegoś takiego jak seksualna przemoc. Nie poddała się, także ze względu na córkę.
– Nie chciałam, by córka dorastała w takim domu, widziała takie wypaczone relacje. Udzielono nam schronienia, pomogli w znalezieniu pracy. Wystąpiłam też o rozwód z winy męża – dodaje kobieta.
Pomocy ofiarom przemocy udziela policja (Politi), która może krzywdzonego wyposażyć w specjalne urządzenie alarmowe, które, naciśnięte w sytuacji kryzysowej, pozwala wezwać funkcjonariuszy. Może także wydać zakaz zbliżania się osoby, która dopuszcza się przemocy, do osoby krzywdzonej.
W Norwegii funkcjonują też specjalne Centra Kryzysowe (Krisesenter). Są to centra dzienne oraz schroniska. W centrach dziennych można uzyskać pomoc pracowników socjalnych oraz adwokatów, uczestniczyć w kursach przeciwprzemocowych lub porozmawiać podczas spotkania grupy wsparcia. W Norwegii działa też 48 schronisk dla ofiar przemocy domowej. Ich adresy można znaleźć na stronie norskkrisesenterforbund.no. Działają nieodpłatnie i całodobowo oraz udzielają schronienia lub, jeśli to wystarczy, oferują rozmowę, radę i wparcie. Każdy z ośrodków podlega gminie.
– Przed przylotem wszystko było dobrze. Ale potem, to jakby go ktoś podmienił, stał się cynicznym tyranem – mówi o niedługo już byłym mężu. – Zwracał się do mnie i do córki pogardliwie, zabraniał kontaktów z ludźmi, wydzielał pieniądze, a w końcu w ogóle przestał je dawać, jednocześnie nie pozwalał mi szukać pracy, bo „taka jak ja i tak nic nie znajdzie” – wspomina kobieta.
Kiedy doszło do przemocy na tle seksualnym ze strony męża, Agata zgłosiła sprawę na policję. Paradoksalnie, kilka osób z jej rodziny, oburzyło się, twierdząc, że w małżeństwie nie ma czegoś takiego jak seksualna przemoc. Nie poddała się, także ze względu na córkę.
– Nie chciałam, by córka dorastała w takim domu, widziała takie wypaczone relacje. Udzielono nam schronienia, pomogli w znalezieniu pracy. Wystąpiłam też o rozwód z winy męża – dodaje kobieta.
Pomocy ofiarom przemocy udziela policja (Politi), która może krzywdzonego wyposażyć w specjalne urządzenie alarmowe, które, naciśnięte w sytuacji kryzysowej, pozwala wezwać funkcjonariuszy. Może także wydać zakaz zbliżania się osoby, która dopuszcza się przemocy, do osoby krzywdzonej.
W Norwegii funkcjonują też specjalne Centra Kryzysowe (Krisesenter). Są to centra dzienne oraz schroniska. W centrach dziennych można uzyskać pomoc pracowników socjalnych oraz adwokatów, uczestniczyć w kursach przeciwprzemocowych lub porozmawiać podczas spotkania grupy wsparcia. W Norwegii działa też 48 schronisk dla ofiar przemocy domowej. Ich adresy można znaleźć na stronie norskkrisesenterforbund.no. Działają nieodpłatnie i całodobowo oraz udzielają schronienia lub, jeśli to wystarczy, oferują rozmowę, radę i wparcie. Każdy z ośrodków podlega gminie.
Kilka ważnych faktów
Informacje pochodzą z broszury Juridisk Rådgivning for Kvinner – Poradnika dla ofiar przemocy w rodzinie.
- Jeżeli współmałżonek jest sprawcą przemocy wobec drugiego współmałżonka oraz dzieci, można się z nim rozstać bez ryzyka utraty pozwolenia na pobyt, mimo że nie upłynęły jeszcze trzy lata. Jest to tak zwane prawo pobytu z powodów niezależnych.
- Należy skrupulatnie zbierać wszelkie dowody przemocy tj. potwierdzenia od lekarza, psychologa, pracownika socjalnego, nauczyciela czy pracownika centrum kryzysowego.
- Osoby, które doświadczyły przemocy lub były jej świadkami, mogą złożyć wniosek o odszkodowanie, pod warunkiem wcześniejszego wniesienia oskarżenia na policję.
- Osoba narażona na przemoc seksualną lub rodzinną ma prawo do adwokata, którego czynności w związku z prowadzoną sprawą finansuje sąd.
Lista kontaktowa schronisk dla ofiar przemocy
| Østfold | |
| Stiftelsen Eva Krisesenter, Halden | 69 18 74 74 |
| Krise- og incestsenteret for Fredrikstad og Hvaler |
69 95 55 60 / 901 45 760 |
| Krisesenteret i Moss IKS | 69 25 05 50 |
| Sarpsborg Krisesenter | 69 10 87 00 |
| Indre-Østfold Krisesenter IKS, Mysen | 69 89 45 69 |
| Akershus | |
| Krise- og incestsenteret i Follo KISIF | 64 97 23 00 |
| Asker og Bærum Krisesenter | 67 50 83 83 |
| Romerike Krisesenter, Lillestrøm | 63 81 41 78 |
| Oslo | |
| Oslo Krisesenter | 22 48 03 80 22 48 03 82 |
| Hedemark | |
| Stiftelsen Hamar Krisesenter | 62 52 75 10 |
| Glåmdal Krisesenter IKS, Kongsvinger | 62 81 80 88 |
| Oppland | |
| Gjøvik Krisesenter | 61 17 55 60 |
| Gudbrandsdal Krisesenter, Lillehammer | 61 27 92 20 |
| Buskerud | |
| Drammen interkomm. Krisesenter, Betzy krisesenter |
32 83 03 46 |
| Stiftelsen Hallingdal Krisesenter, Gol | 32 07 52 50 |
| Krisesenteret i Hønefoss | 32 17 06 90 |
| Kongsberg Krisesenter | 32 73 64 00 |
| Vestfold | |
| Vestfold Krisesenter, Tønsberg | 33 35 91 91 |
| Telemark | |
| Krisesenteret i Telemark, Skien | 35 58 71 00 |
| Aust-Agder | |
| Østre-Agder Krisesenter, Arendal | 37 02 33 44 |
| Vest-Agder | |
| Stiftelsen Vest Agder Krisesenter, Kristiansand | 38 10 22 00 |
| Rogaland | |
| Krise Vest IKS, Haugesund Krisesenter |
52 72 98 84 |
| Krise Vest IKS, Sunnhordland Krisesenter |
53 41 12 12 |
| Krisesenteret i Stavanger | 51 53 06 23 |
| Hordaland | |
| Krisesenteret for Bergen og omegn | 55 31 50 50 |
| Krise Vest IKS, avd. Haugesund Krisesenter | 52 72 98 84 |
| Krise Vest IKS, avd. Sunnhordland Krisesenter, Stord | 53 41 12 12 |
| Voss Krisesenter | 56 51 60 00 |
| Sogn og Fjordane | |
| Krisesenteret i Sogn og Fjordane | 57 74 36 00 |
| Møre og Romsdal | |
| Krisesenteret i Molde og omegn IKS | 71 25 66 66 |
| Krisesenter for Sunnmøre, avd. for kvinner, Ålesund | 70 16 33 33 |
| Nordmøre Krisesenter, Kristiansund | 71 57 48 70 |
| Sør-Trøndelag | |
| Orkdal og omegn Krisesenter | 72 48 24 10 |
| Trondheim Krisesenter | 73 52 34 20 |
| Nord-Trøndelag | |
| Nord-Trøndelag Krisesenter, Verdal | 74 07 77 10 |
| Nordland | |
| Krisesenteret i Salten | 75 55 58 90 |
| Narvik og omegn Krisesenter | 76 95 73 39 |
| Krisesenteret i Rana, Mo i Rana | 75 14 49 44 |
| Krisesenter Vesterålen, Sortland | 76 12 23 30 |
| Lofoten Krisesenter | 76 08 12 33 |
| Mosjøen Krisesenter | 75 17 36 99 |
| Sør-Helgeland Krisesenter, Brønnøysund | 75 02 17 11 |
| Troms | |
| Harstad Krisesenter | 77 06 40 07 |
| Midt-Troms Krisesenter, Finnsnes | 77 84 52 60 |
| Krisesenteret for Tromsø og omegn | 77 61 10 60 |
| Finnmark | |
| Vest-Finnmark Krisesenter, Hammerfest | 78 41 30 18 |
| Norasentret IKS, Kirkenes | 78 99 60 60 |
| Samisk krise- og incestsenter, Karasjok | 78 46 70 88 |
| Alta Krisesenter | 78 43 46 93 |
Reklama
To może Cię zainteresować
09-05-2018 22:17
0
0
Zgłoś
11-02-2016 10:36
8
0
Zgłoś
08-02-2016 20:46
0
0
Zgłoś
08-02-2016 00:04
6
0
Zgłoś
07-02-2016 23:58
7
0
Zgłoś
07-02-2016 10:28
0
-3
Zgłoś
07-02-2016 00:20
3
0
Zgłoś