Stuprocentowy polski start na Finnmarksløpet – Biegnący Wilk w ekstremalnym biegu psich zaprzęgów

Do tej pory do mety tysiąckilometrowego Finnmarksløpet nie udało się dotrzeć żadnemu Polakowi. Warunki, które panują na trasie wyścigu liczącego ponad tysiąc kilometrów, skutecznie utrudniają wielu uczestnikom dojechanie do finiszu.

W Finnmarksløpet, jednym z trzech najtrudniejszych długodystansowych wyścigów psich zaprzęgów na świecie, biorą udział nieliczni obcokrajowcy. Co roku na starcie spotyka się elita tego zimowego sportu stanowiąca łącznie nieco ponad stu zawodników, głównie osób pochodzenia norweskiego. Jednak średnio tylko połowie z nich udaje się ukończyć wyścig. Bywa również tak, że na metę dociera jedynie kilkunastu maszerów.

Dlatego start Polaka w wyścigu Finnmarksløpet często jest przyjmowany przez innych uczestników jako „wydarzenie egzotyczne”. Norwegowie nie wyobrażają sobie, żeby w naszym kraju można było trenować psy zaprzęgowe.

– Ciągle spotykam się z pytaniami w stylu „ czy polskie psy widziały kiedyś śnieg…?” – mówi Pan Dariusz.

 
„Czy polskie psy widziały kiedyś śnieg?" Fot. Dariusz Morsztyn

Dariusz Morsztyn zajmuje się psami zaprzęgowymi już od 25 lat. Jeździ dużymi zaprzęgami liczącymi 14-20 czworonogów rasy alaskan husky. Kocha naturę i zwierzęta, stąd też wziął się jego wiele mówiący pseudonim – Biegnący Wilk. Wolność, natura i aktywność to coś, bez tego nie wyobraża sobie życia. Dobrze czuje się przebywając z psami, czując wiatr na twarzy, żyjąc jak najbliżej przyrody.

Polski maszer mieszka i trenuje w najdzikszym rejonie Mazur nazywanym „Republiką Ściborską”, miejscem zawieszonym gdzieś między Węgorzewem a Gołdapem. Na tym obszarze prowadzi również jedyne stałe muzeum północnych ludów tubylczych – tzw. „muzeum eskimoskie”. Swoją pasję etnologią przenosi również na psy zaprzęgowe, które noszą imiona zaczerpnięte z grenlandzkich legend, takie jak Angakok, Ivalok czy Asajuk.


Psi zaprzęg. Fot. Dariusz Morsztyn 

Psy i plemiona tubylcze to tylko jedna z jego licznych pasji. Pan Dariusz jest działaczem społecznym, pszczelarzem, rolnikiem ekologicznym, biegaczem i maszerem, który uwielbia tereny północnej Norwegii. W tym roku również odwiedzi ukochane miejsca, biorąc udział w dwóch ekstremalnie trudnych wyścigach.

W ekspedycji, oprócz Dariusza Morsztyna aka Biegnącego Wilka, udział wezmą także: Darek Karp – Szary Wilk, fotograf i traper znad Biebrzy, oraz Piotr Bagiński – fotograf i restaurator z Suwałk. Polaków wspomagać będzie szesnaście długodystansowych Alaskan Husky o eskimoskich imionach. Psy, z którymi wyruszy polska wyprawa, pochodzą z północnej Norwegii. Rozmnożyły się i żyją w Polsce, od kilku lat trenując w rejonie Dzikich Mazur.

– Zwierzęta codziennie bardzo dużo biegają. Podczas treningów pokonują kilkudziesięciokilometrowe trasy na świeżym powietrzu. To ogromnie ważne dla zdrowia i dobrego samopoczucia u tej rasy psów. Tak samo ważna jest dieta, która powinna się składać z naturalnych składników i dobrej jakości mięsa – tłumaczy Biegnący Wilk.


Fot. Dariusz Morsztyn

Tegoroczny start Polaków w Finnmarksløpet ma być wyjątkowy: wyprawa będzie w 100 proc. polska. Jak to rozumieć? Oprócz tego, że w wyścigu weźmie udział grupa złożona z Polaków, maszerzy będą wyposażeni w polski sprzęt, ekwipunek i zapasy. Zorganizowanie takiej wyprawy to pierwszy tego typu pomysł w historii wyścigu.

Ekipa przekonuje, że nie chce iść na łatwiznę i wybierać zagranicznych rozwiązań. Uczestnicy wyprawy są zgodni co do tego, że warto promować na świecie dobre, polskie produkty. Tym bardziej, że Finnmarksløpet to wydarzenie szczególne, którym żyje nie tylko Norwegia, ale miłośnicy zimowych zawodów z całego świata. Co roku podczas trwania imprezy oficjalna strona biegu odnotowuje około 100 milionów wyświetleń. To doskonała okazja do promocji “polskiej marki”.

Do zrobienia jest jeszcze sporo, jednak ekipy nie opuszcza optymizm.

– Oczywiście, że zorganizowanie w 100 proc. polskiej wyprawy to duże wyzwanie i przedsięwzięcie, które wymaga zaangażowania wielu osób. Jednak już zaczęliśmy je realizować. Jedna z polskich firm zdecydowała się na wyprodukowanie wyjątkowej karmy dla naszych psów, specjalnie dla wyprawy na Finnmarkløpet. To będzie pierwszy tego rodzaju produkt! – cieszy się Pan Dariusz.

Ukończenie biegu to ogromne osiągnięcie w świecie maszerskim i podróżniczym. Polakom nie zależy jednak na dotarciu na metę za wszelką cenę.

W 2009 roku Biegnący Wilk i jego załoga ukończyli Finmarksløpet na odcinku 500 km. Natomiast w 2012 roku, przy pierwszym podejściu do 1000 km, ze względu na bardzo trudne warunki pogodowe i zmęczenie psów, zawodnicy wycofali się z wyścigu.

– Uczestniczenie w Finnmarksløpet jest czymś więcej niż rywalizacją. To stan umysłu, sposób na życie – przekonuje Wilk.

Tego typu bieg to również spore wyzwanie fizyczne i psychiczne dla ludzkiego organizmu. Bez wątpienia w lepszym przygotowaniu pomagają doświadczenia zdobyte podczas poprzednich edycji biegu. Drużyna Wilka nie obawia się niskich temperatur. Zarówno psy, jak i ekipa są zahartowani i przygotowani na zimno. Morsztyn zapewnia, że znacznie gorzej niż niskie, na zaprzęg i maszera działają wysokie temperatury. Robi się mokro, trudniej manewruje się na śniegu.

– W czasie wyścigu często zdarzają się sytuacje kryzysowe. Po przemierzeniu setek kilometrów człowieka dopada skrajne znużenie. Pamiętam, że raz zdarzyło mi się tak, że stojąc na saniach z tyłu po prostu zasnąłem. Było to o tyle dziwne, że cały czas odpychałem się nogami i prowadziłem zaprzęg. Robiłem to automatycznie. Ze zmęczenia totalnie się wyłączyłem – mówi pan Dariusz.

Przedsmakiem i jednocześnie kwalifikacjami do Finnmarksløpet będzie start polskiej ekipy w równie ekstremalnym – 600 kilometrowym Femundløpet. Wyścig również jest bardzo trudny. Maszerzy i psy mają do czynienia z niskimi, spadającymi nawet do -50 stopni Celsjusza temperaturami, silnymi wiatrami bocznymi i burzami śnieżnym.

To i tak nie wszystkie trudności związane z wyścigiem. Uczestników czeka jazda w terenie górskim, po krętych leśnych ścieżkach, taflach długich zamarzniętych jezior. O skali trudności wyścigu może świadczyć fakt, że w 2015 roku ze względu na bardzo trudne warunki atmosferyczne żaden z uczestników nie ukończył trasy.

Wyprawa to ogromne przedsięwzięcie logistyczne. Polska ekipa zbiera również informacje o miejscach noclegowych w okolicach Røros i Alta.

Więcej informacji o ekspedycji znajdziecie tutaj lub kontaktując się bezpośrednio  z Biegnącym Wilkiem na jego adres mailowym: biegnacy-wilk@post.pl.

Wyprawę można również wspomóc za pośrednictwem portalu PolakPotrafi.pl, gdzie wkrótce rusza zbiórka funduszy.