Christy uciekła od goszczącej ją rodziny, u której opiekowała się trojaczkami przez półtorej roku od momentu, kiedy dzieci miały cztery miesiące. Filipinka pracowała przez długi czas siedem dni w tygodniu, także w nocy nie miała wolnego. Spała razem z dziećmi w ich pokoju. O czasie wolnym nie było mowy.
Opiekunka miała do dyspozycji telefon komórkowy jedyie raz w tygodniu. Dziewczyna zdecydowała się pozwać rodzinę o pracę przymusową. Historia Christy jest przykładem łamania większości reguł obowiązujących rodziny zatrudniające au-pair. Niestety jej przypadek nie jest odosobniony – NRK pokazało w programie siedem podobnych historii anonimowych historii.
Celem programu au-pair jest wymiana kulturowa, au-pair oznacza "na równi". Opiekunka powinna pracować maksymalnie pięć godzin dziennie lub 30 godzin w tygodniu, można jej powierzać tylko lekkie prace. Powinna mieć swój własny pokój, zapewnione darmowe wyżywienie i zakwaterowanie oraz minimum 5000 koron kieszonkowego miesięcznie. Dodatkowo rodzina goszcząca zobowiązuje się do zapłacenia 7500 koron za kurs norweskiego.
Według raportu Jurk (Doradztwo pracne dla kobiet) w zeszłym roku do Norwegii przyjechało około 300 dziewczyn w ramach programu au-pair. Większość pochodzi z Filipin. Często motywacją dla nich są warunki finansowe – 5000 koron na Filipinach zarabia przeciętnie nauczycielka. Dodatkowo program au-pair ułatwia młodym kobietom start na Zachodzie. Wiele z nich ma wykształcenie pielęgniarskie lub medyczne, o tórego uznanie jest łatwiej, jeżeli wcześniej przebywało się w Norwegii.
Stawka godzinowa dla au-pair (przy zapewnionym darmowym wyżywieniu i zakwaterowaniu) wynosi 67,17 koron, czyli dużo mniej niż standardowa płaca za podobną pracę. Według kontraktu au-pair nie może pracować więcej niż 30 godzin tygodniowo, nawet dobrowolnie. W związku z tym często zdarzają się przypadki wykorzystywania au-pair jako pomocy domowej przez norweskie rodziny, które traktują je jako tanią siłę roboczą.
Reklama
To może Cię zainteresować
1