Kolejne zmiany w prawie pracy

Kolejna zmiana dotyczy akapitu pierwszego i drugiego §10-5, dotyczącego obliczenia średnich godzin pracy. Akapit pierwszy mówi o porozumieniu między pracodawcą a pracownikiem co do przedłużenia normalnych godzin pracy. Poprzednio, przedłużone godziny pracy nie mogły przekraczać dziewięciu godzin na dobę. Teraz maksymalna granica, na którą można się umówić, została rozszerzona z dziewięciu do dziesięciu godzin. Nie będzie to jednak dotyczyło umów o pracę tymczasową.

Akapit drugi tego przepisu dotyczy porozumień w sprawie ustalenia godzin pracy w przedsiębiorstwach związanych układem zbiorowym. W poprzednim stanie prawnym można było umówić się co do ich wielkości, ale z zastrzeżeniem, że nie mogły one przekraczać dziesięciu godzin na 24 godziny. Zmieniono to teraz, przedłużając tę granicę do maksymalnie 12,5 godzin na 24 godziny. 

fot. pixabay.com

W sekcji §10-6, w akapicie piątym i szóstym, dotyczących nadgodzin w przedsiębiorstwach związanych układem zbiorowym, zmieniły się godziny, na jakie mogą się umówić przedstawiciele pracowników i pracodawca. Poprzednio uzgodnione godziny nie mogły przekraczać 15 na siedem dni, teraz zmieniono to, zwiększając ten limit do 20 godzin na siedem dni. Limit w poprzednim stanie prawnym dotyczył też całkowitego czasu pracy w okresie czterech kolejnych tygodni - uprzednio było to 40 godzin, teraz zwiększono go do 50 godzin.

W akapicie szóstym zmieniono całkowity czas pracy, na którego zwiększenie może się w wyjątkowych przypadkach zgodzić Urząd Pracy. Poprzednio było to 20 godzin na siedem dni lub 200 godzin na okres 26 tygodni. Teraz Inspekcja Pracy może wyrazić zgodę na zwiększenie całkowitego czasu pracy do 25 godzin na siedem dni. 

Zmieniono również regulację dotyczącą porozumienia między pracodawcą a pracownikiem w kwestii dni wolnych pracownika (§10-8, akapit 4). Poprzednio trzeba było w porozumieniu zapewnić, że tygodniowy 24 godzinny okres wolnego co najmniej co trzeci tydzień będzie przypadał na niedzielę albo święto - teraz musi on przypadać na co najmniej co czwarty tydzień. 

fot. fotolia.com

Zmianie uległ również przepis dotyczący rozwiązania stosunku pracy ze względu na wiek (§15-13a). W obecnym kształcie wygląda on następująco: 

(1) Rozwiązanie stosunku pracy może nastąpić, kiedy pracownik przekroczy 72 lata. 

(2) Dolna granica może zostać ustanowiona, gdy wymagają tego interesy zdrowia i bezpieczeństwa. 

Ustanowienie dolnej granicy wieku musi być obiektywnie uzasadnione i pozbawione wszelkiej zewnętrznej ingerencji. 

Ważna zmiana nastąpiła także w §17-1, który dotyczy prowadzenia sporów w kwestii warunków pracy. 

Pozostałe zmiany możecie przeczytać tu oraz porównać je ze starym stanem prawnym tutaj. 

Źródło: lovdata.no, nho.no

Zdjecie frontowe: fotolia - royalty free