Strona korzysta z plików cookies

w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.

Przejdź do serwisu

Rozlicz podatek za 2023

Praca i prawo pracy

Adres zameldowania czy korespondencyjny – który należy zarejestrować?

info@multinor.no

07 sierpnia 2016 08:00

Udostępnij
na Facebooku
Adres zameldowania czy korespondencyjny – który należy zarejestrować?

Część urzędowych pism jest wysyłanych pocztą. wikimedia.org - Tiberiu Ana - Creative Commons Attribution 3.0 Unported

Przeprowadzasz się do Norwegii i nie wiesz, czym różni się adres zameldowania od korespondencyjnego? Chcesz wiedzieć, czy możesz używać polskiego adresu? Dowiedz się, na co pozwalają przepisy.
W Norwegii dużą część spraw urzędowych można obecnie załatwić przez Internet, jednak niektóre z dokumentów wciąż wysyła się pocztą – na przykład kody do systemu Altinn, wstępne rozliczenia podatkowe czy zwroty podatku w formie czeków. Jeśli pracujesz w Norwegii, będziesz zatem musiał podać adres, na który przesyłane będą oficjalne pisma. W istniejącym w ramach urzędu podatkowego Folkeregisteret, czyli rejestrze ewidencji ludności, możesz zarejestrować adres korespondencyjny (norw. postadresse) albo zameldowania (norw. folkeregistrert adresse).

Adres korespondencyjny

Adres korespondencyjny w Norwegii muszą zarejestrować osoby, których pobyt w Norwegii nie przekroczy 6 miesięcy, ale nie oznacza oficjalnej przeprowadzki. Osoby posiadające D-nummer nie mogą zameldować się w Norwegii na stałe, a jedynie zarejestrować adres, pod którym obecnie przebywają, w postaci adresu korespondencyjnego. Istnieje też możliwość podania swojego miejsca zamieszkania w Polsce jako adresu korespondencyjnego.

Miejsce zameldowania

Zameldowanie w Norwegii uzyskają tylko osoby posiadające stały numer personalny (norw. fødselsnummer). Adres zameldowania musi znajdować się w granicach Norwegii i jest traktowany jako oficjalne potwierdzenie zamieszkania w tym kraju, dlatego wymaga się co najmniej sześciomiesięcznego pobytu na terenie kraju. Podany adres będzie domyślnie traktowany jako dane do kontaktu, można jednak przekierować swoją pocztę w inne miejsce.

Czym się różnią?

Podstawową różnicą między tymi dwiema opcjami jest nasz status wobec norweskiego prawa – tylko zameldowanie będzie stanowiło o uznaniu nas za stałego mieszkańca kraju. W rzeczywistości, aby dokonać większości formalności w urzędach lub bankach, wystarczy D-nummer i adres korespondencyjny, na który będziemy otrzymywać wszystkie dokumenty. Dodatkowym ułatwieniem przy podaniu adresu korespondencyjnego jest dopuszczalność przesyłania pism do Polski.  

Dla mieszkających w Norwegii na stałe najistotniejszą kwestię stanowi możliwość posiadania różnego adresu zameldowania i korespondencyjnego. O zmianach miejsca zamieszkania trzeba informować Skatteetaten na bieżąco, więc w wypadku częstych przeprowadzek wygodniejsze może się okazać zarejestrowanie osobnego adresu do kontaktu. Warto jednak pamiętać, że jeśli jesteś uprawniony do udziału w wyborach, to meldunek decyduje o miejscu oddawania głosu.  

Posiadanie zameldowania ułatwi także korzystanie z opieki zdrowotnej, jako że wszystkie osoby urodzone lub zamieszkałe na stałe w Norwegii objęte są systemem ubezpieczeń niezależnie od tego, czy opłacają składki. Podczas tymczasowego pobytu może to zapewnić wyłącznie dochód z tytułu pracy, otrzymywanie opodatkowanego zasiłku albo samodzielne płacenie składek. Co więcej, jeżeli tracimy pracę i chcemy skorzystać z zasiłku dla bezrobotnych (norw. dagpenger), konieczne jest zarejestrowanie norweskiego adresu, gdyż pobieranie dagpenger wyklucza pobyt w Polsce.
Reklama
Gość
Wyślij


Reklama
Facebook Messenger YouTube Instagram TikTok