bartekuczciwy napisał:
Czyli gdybyś Ty był teraz w mojej sytuacji, gdy jestem świadomy tego że w wieku 40 lat nie chciał bym zapier.... na budowie, martwić się się o to czy jakiś obrotny rodak u którego pracuje za granicą mnie wypłacił, Jaką drogę byś obrał? Mój plan jest taki że w przyszłym tyg jade do domu, dzwoniłem już do zakładu obróbki metalu niedaleko miejsca zamieszkania (od spawania do cięcia wodą) i chętnie przyjmą pomocnika, i zaczynam od nowa zbierać konkretne doświadczenie.
Chodzi mi o to czy wg was robię dobrze?
Jaką drogę Ty byś obrał będąc na moim miejscu i wiążąc przyszłość z pracą w nor?
Dobrze że zaczynasz od firmy która ciebie przyjmie. Zdobędziesz doświadczenie może jakieś upr. a nawet jak będziesz sam musiał sobie upr. zdobyć po pracy za własne pieniądze to zawsze to lepiej niż sam papier po jakimś kursie i nic więcej. Takich z samymi papierami zwłaszcza z pośredniaka to jest multum.
Nie czekaj na łaskę, aż firma wyrobi upr. (no chyba że chcą), trafi się oferta pracy za granicą to bez upr. nici z pracy...
nastaw się że to będą lata nie miesiące i nie bierz tylko pod uwagę Norwegii bo tu wcale łatwo nie jest wyjechać..
nie wiem jak się dogadałeś, ale proponowałbym się nie chwalić tym że chcesz jak najszybciej wyjechać, znasz jakieś języki. Mów że już masz dość zagramanicy itp.
Mi jeden Polski pracodawca powiedział wprost (było to już po tym jak pracowałem troche za granicą), że znowu długo nie zagrzeję miejsca w Polsce, realia całkiem inne itd. a dodatkowo mogę mu ludzi z firmy zwerbować na wyjazd jak się nadarzy okazja.
