2. Sytuacja numer dwa: „wieloletni przyjaciel”

Czy to znaczy, że Norwegowie poza imprezami w ogóle nie flirtują? Owszem tak, ale wybierają raczej kogoś z kręgu swoich znajomych. „Wtedy też nie muszą chodzić na te niezręczne randki!”, tłumaczy Czytelniczka.

Inna z kolei donosi, że „swojego” Norwega poznała przypadkiem: wieczorem w Oslo w pobliżu Aker Brygge... "Słońce świeciło, fajny klimat... Każdy z nas był ze swoimi znajomymi" – dzieli się z nami romantycznym wspomieniem – "Los tak chciał, że nasze 'ekipy' się polubiły i stworzyliśmy zgraną paczkę. A ja ze swoimi Norwegiem od tamtej pory razem..."

Posumujmy więc: w Norwegii „ting tar tid”, a pośpiech nie jest cechą norweskiego kochanka. Norweski mężczyzna najpierw musi cię poznać, a dopiero potem poderwać, najlepiej w niezobowiązującej sytuacji. Często partnerki poznaje się podczas wspólnych zajęć, w grupie, w paczce, w pracy, na wycieczce w góry lub nawet na zbiorowym wypadzie do Polski.

To prowadzi nas do kolejnego punktu w naszym kompendium flirtu a la norse. Mimo złej sławy, wikingowie to czułe, romantyczne i płochliwe stworzenia, burzą stereotyp nasze Czytelniczki.

"Słyszałam wiele opinii na temat Norwegów" – pisze jedna z nich –  "Że nie są dżentelmenami, że brak im kultury, że są chłodni w relacjach. Dementuję te plotki".

3. Nie płosz wikinga

Jeśli jednak czekacie aż on wykona pierwszy ruch, to możecie się nie doczekać. Norwegowie nie są mistrzami efektownego flirtu. Spec od podrywu, 27-letni Australijczyk Jim Stark, który odwiedził Oslo, żeby szkolić panów w tej trudnej sztuce, twierdzi wręcz, że Norwegowie są… zniewieściali.

Guru szybkiego flirtu, któremu amerykańska firma płaci ponad milion dolarów rocznie za to, żeby podróżował po świecie i dzielił się ze światem technikami uwodzenia, twierdzi w wywiadzie dla A-magasinet, piątkowym dodatku do Aftenposten, że mężczyźni północy są najbardziej pasywnych ze wszytskich, jakich widział podczas swoich licznych wypraw po klubach i barach w ponad 40 krajach.

„Tylko 20 procent norweskich mężczyzn podejmuje inicjatywę; pozostałe 80 procent po prostu stoi i czeka” 

– zaobserwował z niesmakiem – „Na północy czczony jest miękki metroseksualny typ mężczyzny, a męskie ideały zanikły” – diagnozuje i ostrzega: „Gdy mężczyźni zapominają, jak być mężczyznami, kobiety zapominają, jak być kobietami”. Wierzy poza tym, że spora ilość Norwegów skorzystałaby na bardziej aktywnym podejściu do kobiet bez pomocy alkoholu.

Kłam tym twierdzeniom znów zadają nasze Czytelniczki. "Norwegów się nie zdobywa!" – podkreśla Polka, która poznała swojego norweskiego kjæreste na Aker Brygge – "Jak na wikingów przystało, to oni zdobywają. Muszą tylko wiedzieć, że kobieta też jest zainteresowana".

4. Metoda czwarta: pod włos

Zamiast więc czekania na sygnał lub frontalnego ataku, proponujemy paniom podejście "pod włos", w połączeniu z chwytem "za futro".

„Mojego chłopaka poznałam przez Tindera” – zdradza Czytelniczka, która ma na koncie dość liczne flirty z Norwegami, w tym wspomniany flirt w nocnym tramwaju – „Przez prawie trzy miesiące utrzymywaliśmy kontakt wyłącznie przez internet. Moją 'taktyką' było pisanie o rzeczach ciekawych, często zabawnych, tak, żeby tej drugiej stronie chciało się odpisać. Byłam pewna, że on robi dokładnie to samo. Raczej omijaliśmy w rozmowach sprawy osobiste, bo Norwegowie to płochliwe stworzenia, a w Norwegii 'ting tar tid' ", pisze do nas. 

Taktyka poskutkowała i po trzech miesiącach randkowania online Norweg przyleciał do Polski, by zaprosić wybrankę na „zwykłą polską randkę”.

– Przyleciał oczywiście ze znajomymi, żeby nie wyglądało to zbyt poważnie – dodaje wybranka.

5. Płać za siebie

Rada ostatnia: Norwegów nie cechuje szczególna galanteria, choć zdarzają się także - jak już wiemy - wikińscy dżentelmeni. Większość jednak nie całuje w rączki, nie podsuwa krzesełka i nie owija w bawełnę. Jeśli już jakimś trafem jesteście umówione na wyjście we dwoje z nieznajomym Norwegiem, nie spodziewajcie się kwiatów i romantycznej kolacji na jego rachunek. Przygotujcie się na to, że na imprezie płacicie za alkohol, a po imprezie za taksówkę do domu. Niektóre Norweżki odczytują ofertę uiszczenia rachunku za nie jako obelgę. 

Twój idealny mężczyzna

A co Wy sądzicie o norweskich obyczajach godowych? Czy zgadzacie się z poglądem, że Norwegom brakuje inicjatywy, a skuteczność w podrywaniu jest oznaką męskości? Czy kobiecie opłaca się zrobić pierwszy krok? Jesteśmy ciekawi Waszych opinii.