Nie tylko muzea i galerie: siedem miejsc w Trondheim, w których natura zachwyca [ZDJĘCIA]

Wiadomo – do Norwegii nie jeździ się po to, by tylko zwiedzać miasta. To natura jest tutaj najbardziej zjawiskowa! Po naszym ostatnim spacerze po centrum Trondheim przenosimy się więc w nieco bardziej „trollowe” klimaty.

Proponuję wpisać na listę tego, co warto zobaczyć, co najmniej siedem lokalizacji. Wszystkie znajdują się w zasięgu pieszej wędrówki, a niektóre nawet na jednym szlaku, więc można je łatwo połączyć w jakąś dłuższą wycieczkę. A najlepiej dwie.

Można też podjechać np. pod Gråkallen lub Granåsen autobusem i stamtąd ruszyć sobie pieszo w wybranym kierunku. Absolutnie konieczne są tylko wygodne buty – najlepiej z jakąś wodoodporną membraną, bo po ewentualnym deszczu robi się (tu niespodzianka!) trochę mokro. Na mapce rozkłada się to tak:

Widać przy tym jak na dłoni, że przy odrobinie fantazji można zboczyć z trasy i pokręcić się po okolicznych lasach tudzież brzegach jezior. Poniższe miejsca niech będą tylko punktami orientacyjnymi.

Ilabekken to cała arteria wodna biegnąca przez wzgórza Bymarki aż do Ilsvikøra (dzielnica Trondheim). Jej najciekawszym fragmentem jest mały wodospad i wiodące wzdłuż niego tradycyjnie drewniane, lecz zaprojektowane w nowoczesnym stylu schodki.

Uwaga: wchodząc lub schodząc, należy uważać na biegających w tę i z powrotem Norwegów, którzy robią przystanki na podestach tylko po to, by wykonać parę pompek. W ogóle zauważyłam, że jak tylko robi się nieco bardziej stromo albo skądś wystaje parę stopni, to przeciętny Norweg nie może się powstrzymać od zrobienia sobie małego treningu…

To chyba moje ulubione miejsce w okolicy. Widok na fiord i miasto – wspaniały, podejście – bardzo przyjemne. Godzinka spaceru od miasta i jesteśmy u celu. Po drodze jest dużo ławeczek, więc jeżeli akurat ktoś nie jest w formie, to zdecydowanie doceni tę trasę. Wchodząc latem, warto zabrać ze sobą słoiczek na jagody, których jest dookoła mnóstwo, a także koszyk na grzyby, których tubylcy zdają się nie zauważać.

To drugi najwyższy (552 m n.p.m.) punkt w rejonie Bymarki – wzgórz, po których aktualnie się poruszamy. Stąd rozpościera się widok na sporą część regionu. Na górze znajduje się radar, a nieco poniżej stacja narciarska. Zimą można więc poszaleć. Latem zresztą też – najlepiej na rowerze. To jednak wymaga nie tylko dobrej kondycji, ale i odpowiedniego sprzętu. Wokół szczytu można pospacerować, lecz wyłącznie wzdłuż ogrodzenia okalającego radar. 

Ciekawostka: w dosłownym tłumaczeniu Gråkallen, oznacza siwego (szarego?) starego mężczyznę.

Baklidammen to ponad 100-letnia zapora, a teren wokół niej idealnie nadaje się do wypoczynku, łowienia ryb i robienia zdjęć. Co odważniejsi mogą nawet popływać. Las dookoła sprawia totalnie baśniowe wrażenie – jest nieco mroczny, tajemniczy i taki nieprzenikniony. Ale może to tylko moje wrażenie i efekt działania rozbudzonej skandynawskimi widokami wyobraźni.

To kolejna urokliwa zapora. Tym razem nie tylko można przy niej wypocząć, ale i podziwiać panoramę Trondheim. Tama położona jest bardzo blisko miasta, tuż za nią zaczynają się już domy. To tutaj norweskie dzieciaki kąpią się nawet wtedy, gdy temperatura powietrza wynosi ok. 15 stopni i wieje, a woda kwalifikuje się już do powolnego zamarzania… Nie rozumiem, ale doceniam poziom zahartowania.

Ciekawostka: obok Teisendammen mieści się malowniczo ulokowany Trondheim Golfklub:

Tym razem to nie zapora, a jeziorko. Położone jest bardzo ciekawie, bo wydaje się być w totalnej głuszy, podczas gdy tak naprawdę tuż obok biegnie droga Gamle Oslovei (czyli stara droga do Oslo), a po drugiej stronie znajdują się domy jednorodzinne. Miejsce na piknik i dłuższy odpoczynek – genialne!

Na koniec mniej przyrodnicza atrakcja, za to stanowiąca znakomity punkt obserwacyjny – skocznia narciarska Granåsen. To tutaj odbywają się zawody Pucharu Świata, które w 2001 roku wygrał Adam Małysz. Przy odrobinie szczęścia nawet latem można trafić na trenujących młodzików.

Kompleks składa się z dwóch skoczni – K124 i K90. Pomimo dużej liczby stromych schodów do pokonania warto wybrać się na tę wyższą, bo widoki z poziomu belki startowej zapierają dech. A co ważne – nikt za wstęp nie kasuje.

Spod skoczni jedzie w stronę centrum autobus lini 19, więc jeżeli jest to ostatni przystanek na Twojej trasie – możesz skorzystać z okazji i już za 50 koron (cena u kierowcy) podjechać do miasta.