„Rozwiązać wilczy supeł” – będą nowe regulacje w sprawie polowań na norweskie wilki

Norweskia Partia Konserwatywna (Høyre), Chrześcijańska Partia Ludowa (KrF), Partia Postępu (Frp) oraz Partia Pracy (Arbeidspartiet) 31 stycznia wspólnie opracowały propozycje zmian w ustawie wydanej w grudniu 2016 roku przez Ministra Środowiska – Vidara Helgesena.

Dotyczyła ona legalnego ograniczenia populacji norweskich wilków. Helgesen obniżył dozwoloną liczbę zabitych osobników z 47 do 15, co wywołało sprzeciw zarówno polityków, jak i mieszkańców Norwegii, szczególnie z terenów wiejskich.

Czterem partiom nie podobało się, że Ministerstwo Środowiska sformułowało ustawę zbyt restrykcyjnie, przez co możliwości interpretacji praw traktujących o odstrzale wilków stały się zawężone. Teraz politykom zależy, aby rząd zwrócił uwagę szczególnie na dwa warunki w projekcie zmienionej ustawy. Chodzi o pozwolenie na zabicie wilka, by uniknąć strat wśród zwierząt hodowlanych i mienia, a także  – gdy zwierzę zagraża „zdrowiu i bezpieczeństwu publicznemu”.

Decyzję ministra Helgesena odnośnie akceptacji poprawek w „wilczej ustawie” poznamy przed 10 marca. Ministerstwo Środowiska jednak już teraz wyraziło chęć, by przedłużyć okres legalnych polowań z połowy lutego do końca marca.

Tymczasem wieczorem 30 stycznia pod gmachem Stortingu zebrało się 2500 przeciwników rządowych ustaleń wobec wilków, wśród nich sympatycy norweskiej organizacji NOAH, chroniącej prawa zwierząt. „Vidar musi odejść”, skandowali niezadowoleni z polityki wprowadzonej przez ministra środowiska.

Ubrani w wilcze maski protestanci apelowali o jeszcze większe ograniczenie odstrzału tych zagrożonych ssaków, a wręcz zaprzestanie polowań. „Truede arter skal beskyttes, ikke skyttes! („Zagrożone gatunki należy chronić, a nie do nich strzelać!”) – głosiły napisy na trzymanych przez nich tabliczkach.

Przewodnicząca organizacji NOAH, Siri Martinsen, apeluje, aby przeciwdziałać szkodom wyrządzonym przez wilki w inny sposób niż brutalna eliminacja zwierząt. Obrońcy wilków zaznaczają, że w Norwegii żyje obecnie zaledwie 40–60 osobników, a ich populacji nie powinny ograniczać żadne liczby.